مرزهای طبقاتی مانع اولیه ساماندهی فضای شهر(نمونه موردی؛ کلان شهر تهران)

شهرها به عنوان پدید های جغرافیایی در طی تحولات صورت گرفته در دهه های اخیر از طریق جهانی شدن و ورود به عصر اطلاعات به یکی از عناصر برجسته زندگی بشری تبدیل شده اند. به نحوی که توسعه شهرنشینی را می توان یکی از پیچیده ترین تحولات اجتماعی نیم قرن اخیر دانست. این توسعه و تحول با خود یکسری مسایل و مشکلات نظیر حاشیه نشینی، ایجاد کلان شهرها و غیره به همراه آورده است. یکی از مهمترین این مسایل توسعه نابرابری ها در فضای شهرها و شکل گیری و توسعه مرزهای طبقاتی به ویژه در کلان شهرهای جهان سوم نظیر تهران است که به صورت های مختلف ساماندهی فضای شهر را تحت تاثیر خود قرار داده و با مشکل مواجه ساخته است. بر این مبنا، مقاله حاضر با روش توصیفی و تحلیلی تلاش دارد تا تاثیر وجود و توسعه مرزهای طبقاتی را بر ساماندهی فضای شهر تهران مورد بررسی قرار دهد. بر این بنیاد بررسی های صورت گرفته نشان دهنده آن است که در فضای شهر تهران می توان مرزهای طبقاتی متعددی مانند سطح درآمد، دسترسی به امکانات، دسترسی به فضای سبز و غیره را به سادگی مشاهده کرد. وجود این مرزهای طبقاتی در فضای شهر همانند شکافی فضای شهر را به چندپارگی تقسیم کرده است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان دهنده آن است که وجود مرزهای طبقاتی و توسعه آن در شهر تهران به صورت های مختلف فضاهای متفاوتی را به وجود آورده است که خود به صورت مانعی در برابر ساماندهی شهر تهران عمل می کند.