اجرای برنامه ملی توسعه زراعت چوب ضرورتی برای حفاظت جنگل ها و تامین مواد اولیه چوبی کشور

ارزیابی و تحلیل وضعیت موجود کمی و کیفی تولید چوب در صنوبرکاری های کشور و تعیین نقاط ضعف و رفع نواقص و ایرادات فنی می تواند منجر به ارایه راهکارها و پیشنهادهای علمی تاثیرگذار جهت افزایش تولید چوب و بهبود بهره وری تولید گردد. در این گزارش در مرحله اول وضعیت کمی و کیفی موجود صنوبرکاری کشور شامل تعیین سطوح زیر کشت، وضعیت کمی و کیفی تولید چوب سرپا درختان در استانهای صنوبرخیز کشور و نیز ظرفیت های علمی و فنی که حاصل نتایج دستاوردهای تحقیقاتی است و نیز پتانسیل ها و اراضی مستعد صنوبرکاری کل کشور به عنوان یک ظرفیت مورد ارزیابی قرار می گیرد. با توجه به وضعیت موجود از نظر تولید کمی و کیفی چوب، مشکلات و موانع تولید شناسایی و بر اساس نتایج مطالعات انجام شده راهکارهای علمی، فنی، اجرایی و ترویجی لازم ارایه می گردد. میزان نیاز فعلی و چشم انداز نیاز آینده صنایع به مواد اولیه چوب برای دوره 10 ساله نشان می دهد که چوب مصرفی از طریق زراعت چوب حدود 12 میلیون متر مکعب برآورد می شود. نتایج بررسی سازمان های اجرایی و بخشهای تحقیقاتی کشور بیانگر آن است که سطوح فعلی زراعت چوب در کشور امکان افزایش را دارد. با تعیین قابلیت ها و پتانسیل های توسعه زراعت چوب در کشور می توان میزان برداشت سالانه چوب را افزایش داد. نتایج بررسی توانایی رشد ارقام پرمحصول صنوبر (40-35 مترمکعب در هکتار در سال) نشان داده که تولید چوب مورد نیاز کشور از طریق زراعت چوب با مساحت 300 هزار هکتار قابل حصول می باشد که در یک برنامه ریزی 10 ساله بدست خواهد آمد.