نقش فعالیت نوغانداری بر بهبود معیشت پایدار خانوارهای روستایی شهرستان رامیان

فعالیت نوغانداری و قابلیت توسعه این صنعت، ریشه دار بودن آن در فرهنگ و تمدن ایرانی و لزوم حفظ و تداوم آن باتکیه بر توسعه تکنیک های نوین جهت پرورش کرم ابریشم جهت بهبود معیشت ساکنان نواحی روستایی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف این تحقیق بررسی نقش فعالیت نوغانداری بر بهبود معیشت پایدار خانوارهای روستایی شهرستان رامیان هست. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش را 103 خانوار شاغل در فعالیت نوغانداری شهرستان رامیان تشکیل می دهند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه ای محقق ساخته است که روایی آن توسط اساتید و خبرگان مورد تایید قرار گرفت. همچنین ضریب آلفای کرونباخ جهت تعیین پایایی برای متغیرهای تحقیق در دامنه ای 7/0 تا 83/0 به دست آمد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از مجموع نمرات میانگین، انحراف معیار، ضریب تغییرات، آزمون های آماری فریدمن، کای اسکویر و ضریب همبستگی اسپیرمن در محیط نرم افزاری SPSS و برای تولید نقشه از نرم افزار ArcGIS بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین فعالیت نوغانداری با بهبود سرمایه های معیشتی پایدار خانوارهای روستایی در سطح اطمینان 99 درصد رابطه معناداری وجود دارد و اشتغال در این نوع کسب وکار بر سرمایه های اقتصادی، اجتماعی، فیزیکی، انسانی و طبیعی تاثیر معناداری داشته که سهم سرمایه انسانی با میانگین رتبه ای 17/3 بیشتر از سایر سرمایه هاست. همچنین دامنه تغییرات مربوط به سرمایه های معیشتی بین 10/3 تا 17/3 با میانگین عددی 13/3 به دست آمده است. براین اساس می توان استنباط نمود که توسعه و گسترش فعالیت نوغانداری به تغییرات جزیی که در سرمایه های معیشتی اتفاق می افتد بستگی دارد. نوغانداری ترکیبی از کشاورزی، دامپروری و صنعت نساجی است که موفقیت صنعت نوغانداری تا حد زیادی به دردسترس بودن نیروی انسانی مجرب و ماهر بستگی داشته است. می توان بیان نمود توسعه و گسترش فعالیت نوغانداری با ایجاد اشتغال روستایی به خصوص برای زنان، توسعه فضاهای سبز روستایی و حمایت از محیط زیست روستا، باعث بهبود معیشت پایدار خانوارهای روستایی و ماندگاری جمعیت در نواحی روستایی می گردد.