اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.

پژوهش حاضر از نوع طرح های کاربردی و نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل  و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش، بیماران مبتلا به دیابت نوع دو جزیره کیش بود. نمونه پژوهش 40 نفر از بیماران دیابتی نوع دو بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با شیوه تصادفی سازی ساده در دو گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (20=n) و گروه کنترل (20=n) گماشته شدند. گروه ها پرسشنامه کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی را تکمیل کردند. گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تحت آموزش قرار گرفت. از روش مانکوا و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. تحلیل های آماری با نرم افزار SPSS.22 اجرا شد.

نشان داد که تحلیل واریانس برای عامل درون گروهی (زمان) و عامل بین گروهی معنادار است. نتایج به آن معنی است که با در نظر گرفتن اثر گروه، اثر زمان نیز به تنهایی معنادار است. همچنین تعامل گروه و زمان نیز معنادار است (79/134=F، 38/1=df) که میزان تاثیر آن 78 درصد است. نتایج بیان گر آن است که تحلیل واریانس برای متغیر بهزیستی روان شناختی برای عامل درون گروهی (زمان) و بین گروهی و تعامل گروه و زمان نیز معنادار است.

می توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موثر بود.