وضعیت جو ایمنی پرستاران شاغل در بخش های داخلی-جراحی بیمارستان های آموزشی

جو ایمنی یکی از عوامل رضایت پرستاران و درنتیجه، کیفیت مراقبت از بیماران است. این پژوهش با هدف تعیین جو ایمنی بخش های داخلی-جراحی بیمارستان های آموزشی استان زنجان انجام شد.

این مطالعه به صورت مقطعی، روی 247 نفر از پرستاران شاغل در پنج بیمارستان آموزشی زنجان در سال 1399 صورت گرفت. برای نمونه گیری، از روش نمونه گیری زمانی پواسون استفاده شد. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه جمعیت شناختی و پرسش نامه استاندارد جو ایمنی پرستاران (سرسنگی 1393) جمع آوری گردید. مقیاس جو ایمنی ادراک پرستاران را در ابعاد آموزش پرستاری، ارتباط با پزشکان، ارتباط با پرستاران، نگرش سوپروایزرها، گزارش دهی خطاها و اشتباهات و فرسودگی شغلی می سنجد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS vol.18 و آمارهای توصیفی و آزمون تی مستقل و انالیز واریانس یک طرفه و آزمون پیرسون تجزیه وتحلیل گردید.

 میانگین کلی جو ایمنی پرستاران 53/0±12/3 از 5 بود. بیشترین میانگین جو ایمنی پرستار مربوط به ارتباط میان پرستاران (83/0±61/3) و سپس مربوط به بعد گزارش دهی (69/0±53/3) و کمترین میانگین به بعد فرسودگی (90/0±32/2) از نمره کل 5 مربوط بود. نمره کل جو ایمنی بر اساس پست سازمانی و شهر محل خدمت شرکت کننده، از لحاظ آماری متفاوت و معنادار بود، درحالی که ارتباط معناداری میان جنسیت، تاهل، تحصیلات، استخدام، نوع بخش، گروه سنی و سابقه کار با کل جو ایمنی پرستاران وجود نداشت.

نتایج این مطالعه نشان داد، جو ایمنی پرستاران شاغل در استان زنجان در سطح متوسط قرار دارد. فرسودگی تجمعی یکی از مولفه های جو ایمنی بود که در قیاس با سایر ابعاد، کمترین میانگین را داشت؛ این بدان معنا است که فرسودگی در میان پرستاران بررسی شده، شیوع یا شدت بالایی دارد؛ بنابراین لازم است اقداماتی برای بهبود جو ایمنی پرستاران به ویژه در زمینه فرسودگی تجمعی صورت گیرد.