فرگشت ساختاری- حرارتی و الگوی فرسایش در زاگرس مرکزی

شناخت تاریخچه برخاستگی و چین خوردگی در یک ناحیه،کمک شایانی به درک تاریخچه زایش، مهاجرت و به تله افتادگی هیدروکربن و کاهش ریسک حفاری اکتشافی در آن منطقه دارد. مدل سازی گرمایی در امتداد برش ساختاری، به درک این تاریخچه و برنامه ریز ی های بعدی جهت اکتشاف منابع جدید،کمک فراوانی خواهد نمود. در این مقاله بااستفاده از خطوط لرزه ای بازتابی سه بعدی و نقشه های زمین شناسی، یک برش ناحیه ای ترازمند ترسیم و به صورت چند مرحله ‎ای بازسازی شد و با استفاده از آن و مدل گرمایی تولید شده با کمک داده های انعکاس ویترینایت وآپاتیت فیشن ترک، تاریخچه فرایش و فرسایش ناحیه ای بررسی گردید. نتایج این پژوهش نشان می دهدکه نهشته های پالیوزوییک برخلاف سری هرمز، از زاگرس بلند تا دشت آبادان ضخامت نزدیک به هم دارند که نشان دهنده این واقعیت است که در زمان پالیوزوییک رخدادهای زمین ساختی - رسوبی درسراسر ناحیه یکسان بوده است.داده های آپاتیت فیشن ترک زمان سرد شدگی سنگ ها را دربازه زمانی الیگوسن پایانی تا میوسن میانی و بین 14تا 24میلیون سال نشان می دهد. بر اساس نمودار های تدفین، فرایش پی سنگ از زاگرس بلند به سمت دشت آبادان روندی کاهشی دارد که حاکی از آن است که پی سنگ در بخش شمالی برش ساختاری، زودتر از بخش جنوبی در دگرشکلی درگیر شده است و این درگیری بر تشکیل ساختارها، تغییر رخساره های رسوبی و الگوی فرسایش ناحیه ای موثر بوده است.