مبانی و روش های افزایش تحمل در برابر تنش های اجتماعی از منظر نهج البلاغه

زندگی اجتماعی بر مدار رفق و مدارا، و بر مبنای بهره گیری از عقل و خرد، موجب تداوم زیست مسالمت آمیز در جامعه است؛ ولی ضعف خرد، نابسامانی ها و اختلاف سلایق، از عوامل رفتار ناخوشایند در تعامل های اجتماعی است. اگر آحاد جامعه تحمل تنش به وجودآمده را نداشته باشند و پاسخ خود را به جهت احساسات هیجانی، با جنگ و جدل نشان دهند، رشد جامعه را متوقف، و جامعه را از آثار مثبت بردباری دور می سازند. از سویی دیگر، در این زمینه گزاره های متعددی در نهج البلاغه وجود دارد. بنابراین در این مقاله، پاسخ این سوال را که مبانی و روش های افزایش تحمل در برابر تنش های اجتماعی چیست، با روش توصیفی تحلیلی، و جست وجوی واژه اصلی موضوع و الفاظ مرتبط بررسی، و مبانی آن را در هستی شناختی (خداشناختی، دنیاشناختی، آخرت شناختی) و انسان شناختی (تعقل، اختیار، اختلاف سلایق، تربیت پذیری و...) مطرح کردیم. نتایجی که به دست آمد، این است که می توان با راهکارهای «یاد خدا و قیامت»، «زهدورزی»، «مثبت اندیشی»، «همانند سازی»، و... آستانه تحمل را در برابر مشکلات و گرفتاری ها افزایش داد. گفتنی است که تحمل، هنگامی در خور تحسین است که در تعارض با نهی از منکر نباشد