تولید آزمایشگاهی کاندیدای واکسن غیرفعال طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) و ارزیابی ایمنی زایی آن در گوسفند و بز

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) یک بیماری ویروسی مسری و حاد با واگیری و انتشار سریع در گوسفند و بز است که جهت پیشگیری از شیوع و کنترل این بیماری، واکسیناسیون دام ها بهترین راه حل می باشد. هدف این پژوهش، ارزیابی پاسخ ایمنی حاصل از واکسیناسیون با شش فرمولاسیون تهیه شده از واکسن غیرفعال PPR در بز و گوسفند، در قالب طرح کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×3 بود. ویروس تخفیف حدت یافته PPR در یک سلول لنفوییدی سوسپانسیون دستکاری شده با قدرت پاساژ بسیار زیاد، تکثیر و سپس با استفاده از دو غیرفعال کننده (mM 4 بایناری اتیلن ایمین [BEI] و یا %3 پراکسید هیدروژن [H2O2]) غیرفعال و سپس هر یک از ویروس های غیر فعال شده با استفاده از سه یاور مختلف (هیدرواکسید آلومینیوم، فسفات آلومینیوم و مخلوط %50 هر یک از این دو ادجوآنت) فرمولاسیون شد. ارزیابی ایمنی زایی و بی ضرری واکسن های تهیه شده، به ترتیب با استفاده از دو دز ml 1/0 و 1 (ده برابر دز) بر روی 38 راس گوسفند و 28 راس بز مورد مطالعه قرار گرفت. هر یک از دزهای مورد آزمایش، طی دو نوبت، در روزهای صفر و 21 آزمایش به صورت زیرجلدی تزریق و سپس تیتر سرمی آنتی بادی علیه ویروس PPR در روزهای صفر، 14، 21، 35،  42 و 60 پس از واکسیناسیون اندازه گیری شد. نتایج نشان داد میانگین تیتر آنتی بادی علیه ویروس PPR تا روز 21 و 60 پس از واکسیناسیون تحت تاثیر نوع غیرفعال کننده و همچنین ادجوانت قرار نگرفت (05/0<P). همچنین، بین غیرفعال کننده ها و ادجوانت های مختلف برهمکنش معنی داری مشاهده نشد (05/0<P). با این حال، ایجاد تیتر آنتی بادی مناسب در گروه های مختلف نشان از ایمنی زایی مناسب واکسن های فرموله شده داشت، هر چند باید کارآیی آن با استفاده از آزمایش چالش مورد ارزیابی بیشتر قرار گیرد. همچنین، بدلیل عدم خاصیت سرطان زایی، ارزان بودن و سازگاری با محیط زیست، H2O2 کاندیدای استفاده به عنوان غیرفعال کننده در ساخت واکسن غیرفعال PPR می باشد.