تاثیر میکروسیلیس و زئولیت بر رفتار میان مدت بتن خودمتراکم منبسط شونده

بتن خودتراکم یک نوآوری در زمینه بتن می باشد که باعث رفع یکی از مشکلات اساسی در ساخت سازه های بتنی یعنی مشکل تراکم بتن، گردیده است. این نوع بتن با ترکیب جدید و ابداع ابر روان کننده موجب شده است که ترکیب یکنواخت در بتن ایجاد شود. در تحقیق حاضر تاثیر افزودنی های زیولیت و میکروسیلیس و جایگزینی آن ها با بخشی از سیمان به کمک آزمایشات خواص مکانیکی شامل مقاومت فشاری، کششی، خمشی و امواج فراصوت بر روی نمونه شاهد بتن خودمتراکم و بتن خودمتراکم منبسط شونده مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین تغییر شکل کوتاه مدت حاصل از جمع شدگی بتن خودتراکم در اثر خشک شدن برای دوره 210 روزه پس از ساخت نمونه ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایشگاهی به دست آمده نشان داده است که پوزولان های میکروسیلیس و زیولیت سبب بهبود در ریزساختار بتن های مورد مطالعه شده که این امر باعث بهبود در خواص مکانیکی می گردد. در حقیقت جایگزینی سیمان با پوزولان ها سبب شده که قسمت های ناحیه انتقال نمونه ها بهتر و متراکم تر شوند. همچنین نتایج آزمایش جمع-شدگی نشان می دهد که پوزولان های زیولیت و میکروسیلیس منجر به کاهش قابل توجهی در جمع شدگی خشک می شوند. جمع-شدگی خشک بتن حاوی 15 درصد زیولیت و 5/7 درصد میکروسیلیس نسبت به بتن شاهد حاوی مواد منبسط شونده در سن 210 روز به ترتیب به میزان 32 و 15 درصد کاهش یافته اند.