بهینه یابی میزان مصرف الیاف ماکرو سینتتیک درهم تنیده برای بهبود ویژگی های مکانیکی بتن

بهبود ویژگی های مکانیکی بتن به کمک الیاف یکی از روش های رایج فراوری بتن در نظر گرفته می شود. افزودن الیاف به بتن باعث افزایش میزان جذب انرژی بتن و شکل پذیری بتن می شود و از گسترش ترک ها جلوگیری می کند. الیاف فولادی، پلی پروپیلن و شیشه ای از پرکاربردترین الیاف مورد استفاده می باشند. علاوه بر آن ها، گونه های نوینی از الیاف ماکرو سینتتیک نیز معرفی شده اند. در این پژوهش، به منظور بهبود ویژگی های مکانیکی بتن از گونه ی نوینی از الیاف ماکرو سینتیتیک بهره جویی شده است. نمونه های مسلح به 2، 4، 6 و 8 درصد از الیاف به کمک آزمون های مختلف فشاری، خمشی، آزمون کششی و هم چنین آزمون تعیین ضریب کشسانی مورد ارزیابی قرار گرفتند و میزان مصرف بهینه ی آن ها انتخاب شد. در این پژوهش سعی بر آن بوده است که شرایط آزمایش تا حد امکان منطبق بر شرایط صنعت باشد تا نتایج نهایی پژوهش قرابت مناسبی با وضعیت کنونی صنعت بتن داشته و قابلیت استفاده داشته باشند. مقایسه ی نتیجه های آزمون ها نشان دادند که بر طبق انتظار، بتن های مسلح به الیاف نسبت به بتن های معمولی مقاومت فشاری، خمشی، کششی و ضریب کشسانی بیشتری دارند. علاوه بر آن ، بین درصدهای مختلف الیاف در بتن، در نمونه های دارای درصدهای بیشتر از 2درصد، نرخ افزایش مقاومت های مختلف نسبت به حالت بدون الیاف کم تر است. بنابراین، با توجه به هزینه ی الیاف ماکرو سینتتیک، مناسب ترین درصد برای مسلح کردن بتن با آن ها 2 درصد معرفی شد.