تاثیر اندرکنش خاک و سازه بر پاسخ های لرزه ای طولی پل های معلق کنترل شده با میراگر بهینه جرمی تنظیم شونده

پل های معلق به دلیل دارا بودن دهانه های بلند، برج های مرتفعی را در ساختار هندسی خود شامل می شوند. ارتعاع زیاد این برج ها باعث می شود تا در برابر بارهای دینامیکی، مانند تحریکات لرزه ای، پاسخ های جابه جایی قابل توجهی را تجربه کنند، که می توانند باعث بروز اختلال در عملکرد آنها شوند. برای فایق آمدن بر این مشکل، می توان از سیستم های کنترل کننده ی ارتعاشات، مانند میراگر جرمی تنظیم شونده که یک سیستم غیرفعال است، استفاده کرد. عملکرد این سیستم ها بر اساس شاخص های کارایی که بر حسب پاسخ های سازه تعریف می شوند، قابل بررسی هستند. از سوی دیگر، میراگرها برای اینکه بتوانند مطلوب ترین عملکرد خود را در کاهش ارتعاشات ارایه دهند، نیازمند این هستند که پارامترهای خود را به مقادیر بهینه سوق دهند؛ این مهم را می توان با استفاده از الگوریتم های بهینه-یابی فراابتکاری انجام داد. در این تحقیق، پاسخ های لرزه ای طولی جابه جایی و انرژی پل معلق گلدن گیت، با درنظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه، با استفاده از میراگر جرمی تنظیم شونده که مشخصات آن با استفاده از الگوریتم فراابتکاری استاد-دانش آموز-معلم بهینه، و توسط شاخص های انرژی محور که تعریف شده اند، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که با نرم شدن خاک بستر مود ابتدایی سازه نقش به مراتب مهمتری در پاسخ نهایی ایفا می کند. همچنین، میراگر جرمی تنظیم شونده بر اساس شاخص های انرژی تعریف شده، یک سیستم کنترلی کاملا موفق جهت کنترل ارتعاشات سیستم برج-شمع برای تمامی حالات خاک بستر در نظر گرفته شده، بود.