تاثیر تغذیه برگی ساکارز و برخی عناصر غذایی بر ریزش گل، تسهیم کربوهیدرات و مولفه های کیفی فلفل دلمه ای (Capsicum annuum L.)

فلفل دلمه ای (Capsicum annuum L.) از جمله مهمترین سبزی های گلخانه ای است که با توجه به محدودیت نور در مناطق شمالی کشور، کاهش عملکرد ناشی از ریزش گل و میوه از نگرانی های اصلی گلخانه داران این محصول است. جهت رفع این مشکل، این آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور ساکارز (صفر و دو درصد) و عناصر معدنی (بور 175، منیزیم 820 و پتاسیم 1933 میلی گرم در لیتر از منابع اسید بوریک، نیترات منیزیم و نیترات پتاسیم) در گلخانه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال 1398 اجرا شد. گیاهان در سیستم کشت هیدروپونیک باز و بستر جامد (کوکوپیت+ پرلیت با نسبت 1:1) کشت شدند و محلول پاشی تیمارهای مورد نظر، بعد از ظاهر شدن نخستین اندام های زایشی آغاز شد. نتایج نشان داد که بیشترین ریزش گل به میزان 2/31 درصد، در بوته های شاهد مشاهده شد؛ هر چند با تیمارهای بور و منیزیم تفاوت معنی دار نداشت و کمترین ریزش گل به مقدار 6/22 درصد در تیمار ساکارز+ پتاسیم مشاهده گردید که با تیمار ساکارز+ منیزیم اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین تعداد میوه به تعداد 16/31 عدد در بوته بدون اختلاف معنی دار در دو تیمار ساکارز+ پتاسیم و ساکارز+ منیزیم به دست آمد. بیشترین عملکرد میوه در بوته به میزان 9/3653 گرم، متعلق به تیمار ساکارز+ پتاسیم بود که به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها برتر بود. بیشترین کربوهیدرات کل در ساختارهای زایشی در تیمار ساکارز+ پتاسیم مشاهده شد که اختلاف معنی داری با تیمار ساکارز+ منیزیم نشان نداد. بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی کل در تیمار ساکارز+ پتاسیم حاصل شد که به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارهای دیگر برتر بود. بیشترین میزان ویتامین ث در تیمار ساکارز+ پتاسیم به دست آمد که اختلاف معنی داری با تیمار ساکارز+ منیزیم نداشت. در مجموع نتایج بیانگر آن است که پتاسیم و منیزیم در انتقال کربوهیدرات ها از منبع به مخزن نقش اصلی دارند؛ بنابراین محلول پاشی ساکارز به همراه این دو عنصر می تواند تنش کمبود نور در گلخانه ها را تا اندازه ای تعدیل نماید و قابل توصیه هستند.