بررسی اثرات نسبت های مختلف نیتروژن و پتاسیم بر ویژگی های کمی و کیفی میوه گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.) در شرایط هیدروپونیک

این تحقیق به منظور بررسی نسبت های مختلف نیتروژن و پتاسیم بر ویژگی های کمی و کیفی میوه گوجه فرنگی رقم هیراد در شرایط گلخانه ای و هیدروپونیک در مجتمع کشاورزی ابراهیم آباد شهرستان ارزوییه استان کرمان در سال 1398 اجرا شد. تیمارها شامل غلظت های نیتروژن و پتاسیم بر حسب پی پی ام در مراحل رشد رویش و زایشی شامل (130 نیتروژن+ 250 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 160 نیتروژن+ 350 پتاسیم مرحله رشد زایشی)، (140 نیتروژن+ 260 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 170 نیتروژن+ 360 پتاسیم مرحله رشد زایشی)، (150 نیتروژن+ 270 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 180 نیتروژن+ 350 پتاسیم مرحله رشد زایشی) و (160 نیتروژن+ 280 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 190 نیتروژن+ 380 پتاسیم مرحله رشد زایشی) از طریق محلول غذایی اعمال شد. نتایج نشان داد که نسبت های مختلف نیتروژن و پتاسیم بر شاخص های کمی (قطر ساقه و عملکرد بوته، محتوای کلروفیل و کاروتنویید میوه) و کیفی (مواد جامد محلول، اسید کل، لیکوپن و آسکوربیک اسید میوه) تاثیر می گذارد، طوری که بیشترین مقدار قطر ساقه اصلی با کاربرد (150 نیتروژن+ 270 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 180 نیتروژن+ 350 پتاسیم مرحله رشد زایشی) به دست آمد. کاربرد (140 نیتروژن+ 260 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 170- نیتروژن+ 360 پتاسیم مرحله رشد زایشی) بیشترین میزان عملکرد تک بوته، اسید کل و لیکوپن میوه را نشان داد. با کاربرد (160 نیتروژن+ 280 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 190 نیتروژن+ 380 پتاسیم مرحله رشد زایشی) بیشترین میزان کلروفیل میوه و مواد جامد محلول و بیشترین میزان اسید آسکوربیک با کاربرد (130 نیتروژن+ 250 پتاسیم مرحله رشد رویشی و 160 نیتروژن+ 350 پتاسیم مرحله رشد زایشی) به دست آمد. جهت حصول حداکثر عملکرد و کیفیت میوه گوجه فرنگی استفاده از پتاسیم بیشتر (380 پی پی ام) و نیتروژن کمتر (140 پی پی ام) توصیه می شود.