بررسی تاریخی تعبیر «ان هذا اخی و وصیی و خلیفتی» در گزارش های «دعوت»

مساله دعوت و جزییات مرتبط با آن در منابع متقدم ثبت شده است و با وجود تفاوت های الفاظ، در بیان اصل ماجرا و کیفیت آن مشابهت های بسیار وجود دارد. نکته حایز اهمیت در بیان و تبیین این ماجرا، تصریح به خلافت امام علی(ع) است. حذف و اضافاتی در منابع متقدم و متاخر و در آثار و تحلیل های مستشرقان دیده می شود که با توجه به انگیزه های سیاسی و یا اعتقادی صورت گرفته است. در تحقیق حاضر با تمرکز بر گزارش های موجود در آثار تاریخ نگاران متقدم مانند ابن هشام (م218)، ابن سعد(م230)، طبری(م310) و ابن اثیر(م630) و ابن کثیر(م774) تصویری از ماجرای مرحله دوم دعوت، مشهور به «انذار العشیره» ارایه می شود تا با مقایسه آثار تحریفگر متقدمین و متاخرین، نقص در روایتگری تاریخی و عدم حفظ امانت مشهود و مشخص شود. بر اساس دستاورد تحقیق حاضر در دو منبع تاریخ طبری، و الکامل فی التاریخ ابن اثیر، پیامبر(ص) در پایان دعوت از خویشان خود، امام علی(ع) را با تعبیر « ان هذا اخی و وصیی و خلیفتی» خلیفه پس از خویش اعلام کرد، این در حالی است که طبری در تفسیرش و ابن کثیر در کتاب تاریخی و تفسیرش با تعبیر« ان یکون اخی و کذاو کذا» این حقیقت تاریخی تحریف کرده اند. در چاپ اول کتاب حیات محمد(ص) نگاشته محمد حسین هیکل، تعبیر خلیفتی آورده شده اما در چاپ دوم حذف شده است و به طور قطع، تغییر نقل قول ها و حذف نکته مهم تاریخی به سبب تمایلات فرقه ای و مذهبی از ارزش کار علمی فرومی کاهد.