ارتباط سنجی میان سطوح ریلکسین و آسیب های عضلانی-اسکلتی در زنان تمرین کرده جوان و یائسه

همراه با تغییرات هورمونی طی فرآیند یایسگی، نشان داده شده است که هورمون ریلکیسن در ارتباط با هورمون استروژن می‏تواند تغییراتی را در عملکرد سیستم‏های بدنی دارا باشد. لذا، هدف از تحقیق حاضر ارتباط سنجی بین سطوح ریلکسین و آسیب‎های عضلانی-اسکلتی در زنان تمرین کرده یایسه و جوان بود. این مطالعه از نوع تحقیقات تحلیلی - توصیفی بود که به صورت گذشته نگر انجام پذیرفت. این پژوهش شامل دو گروه متشکل از زنان تمرین کرده یایسه (تعداد 13 نفر زن یایسه با دامنه سنی60 - 45 سال) و جوان (تعداد 8 نفر زن جوان با دامنه سنی 30 - 18 سال) بود که پس از فراخوان عمومی طبق معیارهای ورود و خروج تحقیق انتخاب شدند. سپس، اندازه‏ گیری ‏های مربوط به سطح و سابقه فعالیت ورزشی، یایسگی، آسیب‏ها و اختلالات عضلانی-اسکلتی و نمونه گیری خونی انجام پذیرفت. پس از جمع‏آوری داده‏ها، از نرم افزاری آماری Stata نسخه 12 جهت تجزیه و تحلیل داده‎ها سطح معناداری 05/0 <p استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که سطح ریلکسین زنان تمرین کرده یایسه نسبت به زنان جوان به طور معناداری پایین‎تر بود (46/3= 19t و 003/0=P). همچنین، نتایج نشان داد که ارتباط بین ریلکسین و آسیب‎های عضلانی اسکلتی به لحاظ آماری معنادار نبود (05/0<p). مطالعه حاضر نشان داد که سطوح ریلکیسن زنان یایسه تمرین کرده نسبت به زنان جوان تمرین کرده پایینتر است و احتمالا تغییرات سن، بروز یایسگی و تغییرات هورمونی وابسته به آن و نه لزوما سابقه ورزشی عامل کاهش ریلکسین است.