بررسی تحمل به شوری و تنوع کوروموزومی در کشت سلول چغندرقند

به منظور بررسی اثرات محیط کشت حاوی ترکیبات هورمونی بر روی تغییرات فنوتیپی و کروموزومی بافت های کشت شده چغندرقند، آزمایش هایی در سطوح مختلف نمک طعام و نیز مطالعات سیتولوژیکی کالوس های حاصل از کشت تعلیقی صورت گرفت. ابتدا هیپوکوتیل گیاهچه های هفت روزه دو رگه زراعی دیپلوئید، در محیط MS حاوی ترکیبات هورمونی کشت شده و کالوس تولید نمودند. دستجات سلولی و قطعات کالوس حاصل از آن بر روی محیط های PGoB با غلظت های متفاوت شوری (300-0 میلی مولار نمک طعام) قرار گرفتند و رشد آنها بررسی شد. نتایج نشان داد که کالوس حاصل از رگه مولتی ژرم نسبت به رگه منوژرم به غلظت های متفاوت نمک طعام به طور آشکار، تحمل بیشتری نشان می دهد؛ به طوری که با انتقال کالوس های رگه منوژرم و مولتی ژرم از محیط شاهد به محیط حاوی 200 میلی مولار نمک طعام به ترتیب 15 و 75 درصد قطعات کالوس رشد نمودند. با انتقال کالوس رقم مولتی ژرم به محیط حاوی 100 میلی مولار نمک طعام، کلیه قطعات کالوس رشد خوبی داشتند. هم چنین در بین قطعات کالوس مربوط به هر تیمار نیز از نظر تحمل به شوری تنوع وجود داشت. در آزمایشی دیگر، تنوع سماکلونی در سطح کروموزوم سلول های کالوس حاصل از کشت تعلیقی بررسی گردید و حالاتی از پلی پلوئیدی و انیوپلوئیدی در بعضی سلولها مشخص گردید. از این رو، شناسائی و کنترل پدیده تنوع سماکلونی در کشت سلول چغندرقند در جهت دلخواه برای انتخاب رگه های متحمل به شوری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.