مقایسه سبک های یادگیری در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، نقص توجه/ بیش فعالی و بهنجار

هدف هدف پژوهش حاضر مقایسه سبک های یادگیری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، نقص توجه / بیش فعالی و بهنجار بود. روش ها روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر ابتدایی شهر رشت و دانش‎آموزان مراجعه کننده به مرکز اختلال یادگیری در سال تحصیلی 98-1397 بود از این میان تعداد 50 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس در گروه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، 50 نفر با روش نمونه گیری در دسترس از مدارس ابتدایی به عنوان دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه / بیش فعالی و 50 دانش آموز بهنجار به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از مدارس ابتدایی شهر رشت انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، مقیاس درجه بندی کانرز فرم معلم (1969)، آزمون اختلال در خواندن شفیعی و همکاران (1387)، پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (1985) بود. یافته ها نتایج با استفاده از آزمون کروسکال والیس و یومن ویتنی تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، نقص توجه/ بیش فعالی و بهنجار در زمینه سبک های یادگیری تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p)؛ دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در مشاهده تاملی و سبک یادگیری واگرا میانگین بیشتری نسبت به دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و بهنجار کسب کردند. درحالی که دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه / بیش فعالی در آزمایشگری فعال و سبک یادگیری انطباق یابنده از دو گروه دیگر نمره بیشتری کسب کردند. دانش آموزان بهنجار نیز در مفهوم سازی انتزاعی و سبک یادگیری همگرا میانگین بیشتری بدست آوردند. نتیجه گیری دانش آموزان دارای سبک یادگیری ترجیحی خاص خودشان هستند که می تواند بر عملکرد تحصیلی آن ها تاثیرگذار باشد