تاثیر نقوش تراش شیشه ایرانی بر آثار هنرمندان معاصر با مطالعه موردی بر آثار پنج هنرمند

تراش شیشه از شیوه های تزیین شیشه محسوب میشود که پس از ساخت بدنه، به روش سرد انجام میگیرد. که پیش از اختراع میلهدم رواج داشته است. اولین نمونه ها متعلق به دوران هخامنشیان است که در دوره ساسانی به اوج رسید، در دوران بعد از اسلام نیز مورد توجه بوده است. این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر نقوش تراش ایرانی بر آثار هنرمندان معاصر درصدد پاسخ به این پرسش است که امروزه نقوش تراش ایرانی چه میزان در خلق آثار شیشه معاصر تاثیرگذار بوده است؟ این پژوهش براساس هدف، کاربردی و براساس ماهیت و روش، توصیفی-تطبیقی است که گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. در نتایج حاصل، میتوان گفت تراش از اصیلترین شیوه های تزیین سرد روی شیشه است که از دوره هخامنشی تاکنون در اغلب آثار ایرانی قابل مشاهده است. قبل از اسلام، تنوع و گستردگی نقوش و شیوه های اجرا در دوره ساسانی به اوج رسید و پس از اسلام در سده های پنج و شش با اندک تغییراتی در نوع طراحی نقوش تراش تداوم مییابد. نقوش تراش ایرانی تاثیرات آشکاری بر آثار هنرمندان معاصر داشته که در این پژوهش به برخی از اینان اشاره گردید. بکارگیری گسترده نقوش تراش ایرانی در هنرمندان کشورهای دیگر، علیرغم هنرمندان شیشه ایرانی بسیار مشهود است.