طراحی الگوی تجاری سازی پروژه ها در پژوهش و فناوری شرکت ملی نفت ایران

رویکرد‌‌‌‌ سازمان‌های‌‌‌‌ علمی‌‌‌‌ و‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌ در‌‌‌‌ جهت‌‌‌‌ حل‌‌‌‌ چالش‌های‌‌‌‌ صنعت‌‌‌‌، با‌‌‌‌ استفاده‌‌‌‌ از‌‌‌‌ روش‌های‌‌‌‌ فناورانه‌‌‌‌ و‌‌‌‌ نوآورانه‌‌‌‌ و‌‌‌‌ تجاری‌سازی‌‌‌‌ و‌‌‌‌ اقتصادی‌‌‌‌‌کردن‌‌‌‌ پژوهش‌‌‌‌، سوق‌‌‌‌ نموده‌‌‌‌ است. تحقق‌‌‌‌ این‌‌‌‌ مهم،‌‌‌‌ نیازمند‌‌‌‌ دیدگاه‌‌‌‌ جامع‌‌‌‌ و‌‌‌‌ آینده‌‌‌‌‌نگر‌‌‌‌ در‌‌‌‌ عرصه تحقیقاتی،‌‌‌‌ برنامه‌‌‌‌‌ریزی،‌‌‌‌ سیاست‌گذاری‌‌‌‌ و‌‌‌‌ اجرایی‌‌‌‌‌ است.‌‌‌‌ به‌‌‌‌ منظور‌‌‌‌ ایجاد‌‌‌‌ یکپارچگی‌‌‌‌ و‌‌‌‌ هماهنگی‌های‌‌‌‌ لازم‌‌‌‌ بین‌‌‌‌ فرایندها‌‌‌‌ و‌‌‌‌ فعالیت‌های‌‌‌‌ توسعه‌‌‌‌ و‌‌‌‌ ‌تجاری‌سازی‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌ و‌‌‌‌‌ برای‌‌‌‌ ارتقای‌‌‌‌ میزان‌‌‌‌ موفقیت‌‌‌‌ آن،‌‌‌‌ داشتن یک‌‌‌‌ الگوی‌‌‌‌ توسعه‌‌‌‌ و‌‌‌‌ ‌تجاری‌سازی‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌ لازم‌‌‌‌ و‌‌‌‌ ضروری‌‌‌‌ است.‌‌‌ از‌‌‌‌این‌‌رو،‌‌‌‌ هدف‌‌‌‌ اصلی‌‌‌‌ این‌‌‌‌ تحقیق‌‌‌‌ ارایه‌‌‌ الگویی‌‌‌‌ برای تبیین‌‌‌‌ ‌تجاری‌سازی‌‌‌‌ پروژه‌های‌‌‌‌ فناورانه‌‌‌‌ در‌‌‌‌ سازمان‌های‌‌‌‌ پژوهش‌‌‌‌ و‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌، جهت‌‌‌‌ افزایش‌‌‌‌ موفقیت‌‌‌‌ تجاری‌سازی‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌‌ است.‌‌‌‌‌ در‌‌‌‌ این‌‌‌‌ تحقیق‌‌‌‌ با‌‌‌‌ استفاده‌‌‌‌ از‌‌‌‌ روش‌‌‌‌ تحقیق‌‌‌‌ مطالعه موردی،‌‌‌‌ با‌‌‌‌ تمرکز‌‌‌‌ بر‌‌‌‌ 18پروژه‌‌‌‌ در‌‌‌‌ پژوهش‌‌‌‌ و‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌ شرکت‌‌‌‌ ملی‌‌‌‌ نفت‌‌‌‌ ایران،‌‌‌‌ الگویی‌‌‌‌ برای تجاری‌سازی‌‌‌‌ پروژه‌های‌‌‌‌ فناورانه‌‌‌‌ در محدوده این‌‌‌‌ واحد‌‌‌‌ سازمانی‌‌‌‌ ارایه‌ شده‌‌‌‌ است‌‌‌‌. نتایج‌‌‌‌ حاصل‌‌‌‌ از‌‌‌‌ این‌‌‌‌ مطالعه‌‌‌‌ نشان‌‌‌‌ داد‌‌‌‌ که‌‌‌‌ الگوی‌‌‌‌ ‌تجاری‌سازی‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌ در‌‌‌‌ سازمان‌های‌‌‌‌ پژوهش‌‌‌‌ و‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌ چند‌‌‌‌بعدی‌‌‌‌ است و‌‌‌‌ نیز دارای‌‌‌‌ چهار‌‌‌‌ عنصر مراحل‌‌‌‌ و‌‌‌‌ فعالیت‌های‌‌‌‌ تجاری‌‌‌‌‌سازی،‌‌‌‌ ذی‌نفعان‌‌‌‌ درون‌سازمانی‌‌‌‌ و‌‌‌‌ برون‌‌‌‌‌سازمانی‌‌‌‌ و‌‌‌‌ نیز‌‌‌‌ عوامل‌‌‌‌ نقش‌آفرین‌‌‌‌ درون‌‌‌‌‌سازمانی‌‌‌‌ و‌‌‌‌ برون‌سازمانی‌‌ اثرگذار‌‌‌‌ بر‌‌‌‌ فرایند‌‌‌‌ ‌تجاری‌سازی‌‌‌‌ فناوری‌‌‌‌ است‌‌‌‌.‌‌‌‌ فرایند‌‌‌‌ ‌تجاری‌سازی‌‌‌‌ نیز‌‌‌‌ شامل‌‌‌‌ پنج‌‌‌‌ مرحله‌‌‌‌ اصلی‌‌‌‌ یا‌‌‌‌ گام‌‌‌‌ ‌تجاری‌سازی‌‌‌‌ است‌‌‌‌ که‌‌‌‌ در‌‌‌‌ هر‌‌‌‌ گام،‌‌‌ امکان انجام ده‌‌‌‌ فعالیت‌‌‌‌ وجود‌‌ دارد‌‌‌‌ که‌‌‌‌ در‌‌‌‌ این‌‌‌‌ بین‌‌‌‌، فعالیت‌های‌‌‌‌ تامین‌‌‌‌ و‌‌‌‌ تخصیص‌‌‌‌ منابع،‌‌‌‌ دستور‌‌‌‌العمل‌ها‌‌‌‌ و‌‌‌‌ مقررات،‌‌‌‌ مستند‌‌سازی‌‌‌‌ دانش‌‌‌‌‌ و‌‌‌‌ موارد‌‌‌‌ حقوقی‌‌‌‌ و‌‌‌‌ قراردادی‌‌‌‌ از‌‌‌‌ اهمیت‌‌‌‌ بسیار‌‌‌‌ بیشتری‌‌‌‌ نسبت‌‌‌‌ به‌‌‌‌ سایر‌‌‌‌ فعالیت‌ها‌‌‌‌ برخوردار‌‌‌‌‌ند.