اولویت‎ بندی نقاط حادثه‎ خیز شبکه اصلی جمع آوری سیلاب حوضه آبریز شهر تهران برای انجام فعالیت های بهسازی

شبکه‎ های جمع ‎آوری آب‎های سطحی یکی از زیرساخت‎های حیاتی هستند که وظیفه انتقال ایمن رواناب را برعهده دارند. در دهه ‎های اخیر، افزایش حجم رواناب یا سیلاب موجب شده تا در برخی از قسمت‎های شبکه ظرفیت کافی برای عبور جریان وجود نداشته باشد. وجود کاربری اراضی و تراکم جمعیتی در اطراف این مناطق ریسک بالایی را برای انسان‎ها به‎ همراه دارد. با توجه به این‎که در مطالعات پیشین شاخص‎های آسیب‎پذیری در بررسی نقاط حادثه‎ خیز شبکه درنظر گرفته نشده است، در این پژوهش شاخص‎های خطر و شاخص‎های آسیب‎پذیری توامان با یکدیگر در محاسبه شاخص ریسک استفاده شده و اولویت ‎بندی گلوگاه‎ها بر اساس آن انجام شده است. به این ترتیب با استفاده از مدل‏سازی هیدرولیکی شبکه، روش تحلیل سلسله‎ مراتبی 1 و تعریف پنج شاخص: تمرکز جمعیتی در اطراف گلوگاه، تراکم و تنوع کاربری‎ها در حاشیه گلوگاه، متوسط درصد پرشدگی کانال/ رودخانه در محل گلوگاه، درجه کانال سیلابرو یا رودخانه و سرعت در کانال/ رودخانه، وزن‎های شاخص‎ها به‎دست آمده و با استفاده از روش مجموع ساده وزنی2، گلوگاه‎های موجود در شبکه جمع‎ آوری آب‎های سطحی شهر تهران برای انجام عملیات بهسازی، اولویت ‎بندی شده است. نتایج این تحقیق نشان می‎دهد که عمده گلوگاه‎های بحرانی در زیرحوضه شرق تهران و در کانال‎های ابوذر، مقصودبیک و باختر قرار دارند.