مطالعه هیستومورفومتری و بیوشیمیایی کبد و هورمون های تیروئید به دنبال تجویز نانوذرات MoO3 در رت های ماده

نانوذرات حامل های متداولی برای ژن درمانی و انتقال دارو هستند. اثرات سمی کم آن ها و همچنین توانایی آن ها در تجمع و ورود به سلول های پستانداران، اهمیت آن ها را نشان می دهد.

هدف از این مطالعه تجربی بررسی تاثیر نانوذرات تری اکسید مولیبدن بر ساختار و عملکرد کبد بود.

در این بررسی، سی وپنج رت بالغ نژاد Wistar در پنج گروه مورداستفاده قرار گرفتند. گروه کنترل دارویی دریافت نکرد و گروه حلال نرمال سالین و گروه های 3 ، 4 و 5 به ترتیب 50 ، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نانوذرات تری اکسید مولیبدن (MoO3 NPs) را با تزریق داخل صفاقی به مدت 35 روز دریافت کردند. در پایان، سطح سرمی AST ، ALT ، ALP ، T3، T4، TSH و VLDL موردبررسی قرار گرفت. علاوه بر این، بافت کبد ازنظر ریخت شناسی، بافت شناسی، هیستوشیمی و آنالیز تصویری مورد ارزیابی قرار گرفت. روش های رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین ، ماسون تریکروم و پریودیک اسید شیف برای ارزیابی بافت کبد استفاده شد.

نتایج نشان داد که نانوذرات تری اکسید مولیبدن باعث افزایش قابل توجه سطح سرمی آنزیم های کبدی و هورمون های تیرویید و کاهش TSH در گروه های MoO3 NPs در مقایسه با گروه های کنترل و حلال شد. همچنین، ارزیابی هیستومورفومتری و هیستوشیمیایی و آنالیز تصویری بافت کبد نشان دهنده اثرات نامطلوب نانوذرات MoO3 بر بافت کبد بود و نشان داد که تجمع کربوهیدرات ها در سلول های کبدی کاهش یافته و فیبرهای کلاژن رنگ آمیزی شده توسط رنگ آمیزی ماسون تریکروم در گروه های MoO3 NPs افزایش یافته بود.

می توان نتیجه گرفت که نانوذرات مانند MoO3 NPs ساختار بافتی سلول های کبدی را تحت تاثیر قرار داده و به آن ها آسیب می رسانند و همچنین، نانوذرات MoO3 می توانند با تاثیر و آسیب رساندن به سلول های کبدی سطح سرمی آنزیم های کبدی را تغییر دهند.