ارزیابی استفاده از پسماندهای صنایع کشاورزی غنی شده با مکمل های غذایی بر عملکرد، ارزش ‏دارویی و غذایی قارچ یال شیر (‏Hericium erinaceus (Bull.) Persoon‎‏)‏

با توجه به اینکه بستر کشت معمول برای تولید قارچ های خوراکی- دارویی تراشه چوب درختان می باشد. اما جایگزینی سایر ترکیبات لیگنوسلولزی مختلف همراه با غنی سازی با مکمل های شیمیایی از اهمیت زیادی در تولید اندام بارده قارچ برخوردار می باشد هدف این پژوهش بررسی بسترهای کشت ترکیبی و غیر ترکیبی و بررسی برخی از ویژگی های رویشی، زایشی، ارزش تغذیه ای و دارویی قارچ یال شیر جدایه ایرانی بود. تیمارها شامل باگاس نیشکر با تراشه چوب صنوبر (به نسبت 50 به 50)، باگاس نیشکر با سبوس برنج (70 به 30)، تراشه چوب صنوبر با سبوس برنج (65 به 35)، تراشه چوب صنوبر، باگاس نیشکر، کلش گندم، باگاس نیشکر با ضایعات درخت خرما (60 به 40)، تراشه چوب صنوبر با ضایعات درخت خرما (65 به 35)، ضایعات درخت خرما و سبوس گندم با ضایعات درخت خرما (40 به 60) بودند که با مکمل های شیمیایی نیترات آمونیوم (80 میکروگرم بر گرم ماده خشک بستر کشت)، سولفات منگنز (20 میکروگرم در کیلوگرم ماده خشک بستر کشت) و نانو منگنز اکسید (20 میکروگرم در کیلوگرم ماده خشک بستر کشت) غنی شدند. نتایج نشان داد در بستر کشت ترکیبی برگ نخل خرما و سبوس گندم مرحله رشد رویشی قارچ در کمترین زمان کامل گردید. قارچ های تولید شده از بستر کشت ترکیبی باگاس نیشکر با تراشه چوب صنوبر بیشترین مقدار پلی ساکارید کل اندام میوه ای را داشتند. همچنین بیشترین عملکرد کل اندام میوه ای قارچ (وزن تر) به بستر کشت ترکیبی باگاس نیشکر با تراشه چوب صنوبر غنی شده با مکمل نانو منگنز اکسید اختصاص داشت. بیشترین مقدار ظرفیت آنتی اکسیدانی (45/73 درصد) به قارچ های تولیدشده بر روی بسترهای کشت ترکیبی باگاس نیشکر و تراشه چوب صنوبر غنی شده با مکمل نانو منگنز اکسید اختصاص داشت. همچنین بیشترین مقدار کلسیم اندام میوه ای قارچ (07/23 میلی گرم در 100 گرم ماده خشک قارچ) به بستر کشت ترکیبی تراشه چوب صنوبر با سبوس برنج (به نسبت 65 به 35)  غنی شده با نیترات آمونیوم اختصاص داشت.