تاثیر کاربرد بیوچار و میکوریزا آربسکولار بر زی توده گیاهی و برخی عناصر غذایی دو واریته جعفری
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بیوچار و قارچ های میکوریزا بر رشد، زی توده ی گیاهی و برخی عناصر غذایی دو واریته جعفری بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. واریتههای جعفری در دو سطح (کریسپوم و نیاپولیتانوم) به عنوان فاکتور اول، بیوچار در سه سطح (صفر، سه و شش درصد وزنی خاک) به عنوان فاکتور دوم و قارچ های میکوریزا (میکوریزا و عدم میکوریزا) به عنوان فاکتور سوم در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی (به ترتیب با 180/291 و 8783/64 گرم) مربوط به واریته کریسپوم و کاربرد میکوریزا با بیوچار سه درصد بود. بیشترین وزن تر و خشک ریشه (به ترتیب با 74/70 و 68/18 گرم) و بیشترین میزان کلونیزاسیون (96 درصد) در واریته نیاپولیتانوم با کاربرد میکوریزا به همراه کاربرد بیوچار سه درصد مشاهده شد. بیشترین غلظت سدیم، پتاسیم، نیتروژن و مس در تیمار بیوچار شش درصد بهدست آمد. تیمار میکوریزا نیز باعث افزایش غلظت منیزیم، آهن، مس و کلسیم در هر دو واریته نیاپولیتانوم و کریسپوم گردید. بیشترین غلظت عنصر فسفر (67/8918 پیپیام) مربوط به واریته نیاپولیتانوم با کاربرد میکوریزا و بیوچار شش درصد و بیشترین غلظت عنصر منگنز (7296/50 پیپیام) در واریته کریسپوم با کاربرد میکوریزا و بیوچار شش درصد بهدست آمد. در مجموع در این مطالعه کاربرد بیوچار منجر به کلونیزاسیون بهتر ریشه ی جعفری با قارچ میکوریزا گردید. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که استفاده توام بیوچار و قارچهای میکوریزا شرایط بهتری را جهت دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار و افزایش رشد وزی توده ی گیاه جعفری فراهم می آورد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.