اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر سرسختی روانشناختی و سلامت اجتماعی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش خوددلگرم سازی بر سرسختی روانشناختی و سلامت اجتماعی دانش آموزان انجام گرفت.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه ی آماری کلیه دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی 1396-1395 تشکیل می دادند. به منظور جمع آوری داده ها، نمونه ای شامل 30 نفر به روش نمونه گیری در تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده جهت دستیابی به اهداف پژوهش عبارت بودند از: مقیاس سرسختی روانشناختی کیامرثی و همکاران و پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز، جهت تحلیل داده، از روش های آمار توصیفی مانند محاسبه میانگین، انحراف معیار و نیز از شاخص های آمار استنباطی آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد.

نتایج مطالعه نشان داد، میانگین گروه آزمایش در مولفه های سلامت اجتماعی و سرسختی روانشناختی، نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. لذا می توان گفت که آموزش خوددلگرم سازی بر سرسختی روانشناختی و سلامت اجتماعی دانش آموزان پسر موثر بوده است.

براین اساس می توان نتیجه گرفت که می توان تکنیک های خود دلگرم سازی رابه دانش آموزان می توان آموزش داد، این تکنیک ها می توانند در حفظ سلامت اجتماعی و سرسختی روانشناختی موثر باشند.