بررسی تنیت انعکاسی و سیاسی در آخرین نوار کراپ و فاجعه ساموئل بکت

تیاتر متاخر بکت با رویکردی سیاسی تر از آثار اولیه اش از گفتمان قدرت انتقاد می کند. این مقاله با تمرکز بر تجربه بدن به عنوان رکن انکارناپذیر هویت معاصر، نگرش بکت را به سیاست بدن یا تنیت تحلیل می نماید. آخرین نوار کراپ، نماینده اولین آثار بکت و فاجعه، سیاسی ترین مصداق از آخرین نمایش هایش مورد بررسی تطبیقی قرار می گیرد. بخش اول، به بررسی آخرین نوار کراپ از منظر جامعه شناسی پراگماتیست و تنیت انعکاسی می پردازد. تنیت انعکاسی، هویت را بازتابش انگاره های اجتماعی می داند و عرصه ای درخور توجه برای سیاست تن قایل نیست. کراپ نه فقط با انعکاس بلکه خودبازانعکاسی مکرر بدنش را می آزماید. اما تغییر نگرش بکت، کاستی های تنیت جامعه شناختی را نمایان می سازد. ازاین رو، بخش دوم، تنیت را در فاجعه از منظر مفهوم سیاسی «وضعیت استثنا» موشکافی می کند. قدرت با وضعیت استثنا، بدن را دچار دوگانگی می کند: با حذف، در سیاست شاملش می کند و با مراقبت، مجازاتش می کند. بکت در فاجعه، وضعیت استثنا، تعلیق بین اخراج و شمول و آثارش را بر بدن «قهرمان نمایش» نشان می دهد. در بکت متاخر بدن با نیازها و تعاملات اجتماعی هماهنگ نیست و به قربانی و آزمایش تبدیل می شود. در سیاست بدن و بدن سیاسی بکت، هر گونه تعامل با جامعه، لاجرم و ناخواسته، نفوذ قدرت را بر بدن نقش می زند.