ضوابط موسیقایی فرامرز پایور

فرامرز پایور از تاثیرگذارترین موسیقی دانان معاصر موسیقی کلاسیک ایران است. وی متحول کننده ی نوازندگی سنتور، گروه نوازی ایرانی است و صاحب مدون ترین کارگان آموزشی در میان سازهای ایرانی است که از سطح مبتدی آغاز و به دوره ی عالی ختم می گردد. علاوه بر این، ساعت ها اجرای ضبط شده و صحنه ای موجود از وی و همچنین سبک خاص او در بداهه نوازی، آهنگسازی و تنظیم برای گروه و ده ها کتاب و مقاله،کارگان آموزشی سنتور همچنین ردیف آوازی عبدالله دوامی، سبب اهمیت بالای پایور در موسیقی ایرانی است و همواره یک منبع مهم آموزشی و شنیداری برای هنرجویان بوده است و دامنه ی تاثیر آثار او را می توان در نسل های بعد از او ردیابی و پیگیری نمود. مقاله ی حاضر دربرگیرنده ی ضوابط و چهارچوب بندی موسیقی فرامرز پایور است که وی به آن ها در طول اجرا مقید بوده است. این ضوابط چه در آهنگسازی و چه در بداهه نوازی ها مورد استفاده او بوده اند. در این نوشته با تکیه بر آثار مکتوب وی و بررسی آماری آن ها، بدین معنی که یک ضابطه در چند مورد به کارگرفته شده، دسته بندی و تعریفی از ضابطه های گوناگون ارایه شده است. در پایان نیز می توان اذعان نمود که بیشترین ضابطه مندی در چهارمضراب ها و کمترین آن ها در رنگ ها صورت پذیرفته است.