بررسی نقش خاندانهای سیاسی و علمی ایرانی تبار در عرصه تمدن سازی با مطالعه موردی نهضت ترجمه درعصر اول خلافت عباسی

از عرصه های حضور عناصر دانشمند و دانش پرور ایرانی در تاریخ تمدن اسلامی، «نهضت ترجمه» است؛ که طی قرون دو تا چهارهجری، در قالب ترجمه گسترده آثار علمی و فکری تمدن ملل مختلف صورت گرفت. در این میان اهتمام خاندانهای دانشمند و دانش پرور ایرانی، نقش مهمی در پیشبرد این حرکت علمی داشت؛ چراکه ایشان علاوه برتشویق و تحریض خلفای عباسی به حمایت از امر ترجمه و نقل علوم، خود نیز در حمایت از مترجمان کوتاهی نورزیدند. آل برمک، آل سهل، آل بختیشوع، آل نوبخت و بنی موسی بن شاکر از خاندانهای مهم ایرانی دردوره اول عباسی بودند؛ که با فعالیت های علمی خویش، برتری و تفوق ایرانیان را اثبات نمودند. در این پژوهش سعی شده نقش برامکه و آل سهل، فعالان عرصه سیاسی و آل بختیشوع، آل نوبخت و بنی موسی نمایندگان حضورعلمی ایرانیان در عصراول عباسی را به فراخور شرایط و موقعیتی که در آن قرار داشته اند؛ در عرصه تمدن سازی تبیین و مقایسه نماید و در خلال بحث به مسایلی نظیر اینکه؛ این خاندانها از چه طریقی در پیشبرد نهضت ترجمه موثر بوده اند؟ و کدام یک ازعرصه های حضور این خاندانها تاثیر بیشتری در نقش ایرانیان در زمینه ترجمه علوم و پیشبرد این نهضت داشته است؟ پاسخ داده شود.