همه گیرشناسی آسیب های ورزشی بازیکنان تنیس مرد نخبه ایران: مطالعه گذشته نگر

تنیس یکی از محبوب‌ترین ورزش‌ها در جهان است که به دلیل نامحدود بودن زمان مسابقات و ماهیت این رشته ورزشی دارای انواع آسیب‌های منحصر به خود است. هدف پژوهش حاضر بررسی همه‌گیر‌شناسی آسیب‌های ورزشی بازیکنان تنیس مرد نخبه کشور به‌صورت گذشته نگر بود.

پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات گذشته نگر بود و مردان نخبه تنیسور رتبه 1 تا 300 کشوری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند که از بین آن‌ها ورزشکارانی را که در سال 1398 آسیبی را گزارش کرده بودند، به عنوان نمونه‌های پژوهش در نظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به این تحقیق از طریق فرم ثبت آسیب بوسیله ورزشکار و به کمک محقق تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون خیدو (X2) برای بررسی تفاوت در سطوح متغیرها (3 سطحی و بالاتر) و آزمون نسبت برای بررسی تفاوت در متغیر دو سطحی در سطح معنی‌داری 0.05 استفاده شد.

نرخ بروز آسیب (195 آسیب) در 1000 ساعت تمرین 6.04 بود. نتایج نشان داد ناحیه آناتومیکی آرنج بیشترین آسیب (21%)، پارگی/ التهاب تاندون (34.3%) بیشترین نوع آسیب و از این بین 117 مورد (60.3%) آسیب مربوط به پرکاری بود. شایع‌ترین مکانیسم آسیب حرکت فورهند (20.9%) و بیشتر شدت آسیب‌ها از نوع متوسط (22.3%) بودند. همچنین بیشترین میزان آسیب در ناحیه انتهایی زمین (71%) و در زمان تمرین (63%) به هنگام کار با توپ (78.8%) رخ داد.

با توجه به یافته‌ها که بیان‌کننده شیوع بالای آسیب در تنیس است، به کادر پزشکی تیم‌ها، مربیان، و ورزشکاران توصیه می‌شود تا با در نظر گرفتن عوامل خطرزای بالقوه‌ مرتبط با بروز آسیب‌ اقدامات لازم را جهت پیشگیری از آن‌ها انجام دهند.