ارزیابی تاثیر فرایند جامعه پذیری سیاسی در عراق بر بروز اعتراضات اکتبر 2019

اعتراضات اکتبر 2019 عراق و تحولات نخبگانی پس از آن را می توان به عنوان نقطه عطفی در تاریخ پر تنش این کشور به ویژه در دوره پسا-صدام توصیف نمود. جریان مذکور در واقع سرآغاز روندی از ناآرامی های اجتماعی شده که عرصه جغرافیایی آن به بیش از 10 استان از 19 استان این کشور رسید. در این پژوهش بر آن هستیم با بررسی وضعیت شاخص های جامعه پذیری سیاسی در عراق، تبیینی جامعه شناختی از چگونگی و چرایی بروز اعتراضات موسوم به «انقلاب تشرین» ارایه دهیم. طی این روند، ضمن مطالعه منابع کتابخانه ای و رسانه ای، با روشی توصیفی-تبیینی به این پرسش اصلی پاسخ می دهیم: «فرایند جامعه پذیری در عراق، چگونه از طریق شکل دهی به فرهنگ سیاسی این کشور، باعث بروز خیزش اکتبر 2019 شد؟». جهت رسیدن به پاسخ درست، شاخص های جامعه پذیری سیاسی در حوزه های گروه همسالان، خانواده (خشونت علیه زنان و سلوک والدین)، مراکز آموزشی (سطح سواد در سطح ابتدایی و دانشگاهی)، برخورد با حکومت (میزان کارآمدی نهادهای دولتی در حوزه های خدمات رسانی، مالی- اقتصادی و امنیتی) و رسانه (ضریب نفوذ رسانه های سمعی، بصری و اجتماعی در میان مردم عراق و محتوای برخی شبکه های پر مخاطب) مورد بررسی قرار گرفته و در پایان ریشه های فروکش کردن اعتراضات و عدم اقبال عمومی جدی به آن در کنار عوامل تمایل معترضان به خشونت تبیین شده است.