بررسی اثر روش های مختلف عصاره گیری با حلال های آب، استون و هگزان روی برخی خصوصیات فیتوشیمیایی و ضدمیکروبی مریم گلی، زنیان، پونه و تفاله موم زنبورعسل در شرایط آزمایشگاهی

هدف از این مطالعه، بررسی اثر روش های مختلف عصاره گیری (سوکسله و خیساندن) با حلال های آب، استون و هگزان روی برخی خصوصیات فیتوشیمیایی و ضد‏میکروبی مریم‏گلی، زنیان، پونه و تفاله موم زنبورعسل بود. در بررسی خصوصیات ضدمیکروبی مواد، برای هر میکروارگانیسم یک آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. میکروارگانیسم‏های موردبررسی شامل، Bacillus cereus، Proteus vulgaris، Fusarium oxysporum، Alternaria alternata، Pythium aphanidermatum و Verticillium dahlia بودند. فاکتورهای مورد آزمایش شامل نوع ماده (برگ مریم گلی و پونه، دانه ی زنیان و تفاله موم زنبورعسل) و روش های مختلف عصاره گیری با حلال های مختلف (خیساندن با هگزان (غیرقطبی)، خیساندن با آب (قطبی) و خیساندن با استون (نیمه قطبی)، سوکسله با هگزان و سوکسله با استون) بود. روش خیساندن با حلال آب، در همه مواد کم ترین میزان فنل و فلاونویید را استخراج کرد و قادر به استخراج هیچ ترکیب تاننی نبود. روش خیساندن با استون در تفاله موم زنبورعسل و روش سوکسله با استون در دیگر مواد، جزء روش های موثر در استخراج فنل و فلاونویید بودند. در بخش میکروبی، نتایج نشان داد که هیچ یک از مواد و روش های عصاره گیری تاثیر بازدارندگی روی قارچ Fusarium oxysporum نداشت. در دیگر میکروارگانیسم‏های موردمطالعه، بیش ترین میزان قطر‏‏ هاله در عصاره هگزانی زنیان با روش سوکسله بود. عصاره های مختلف تفاله موم زنبورعسل روی تمام میکروارگانسیم های موردبررسی به جز قارچ Alternaria alternata، تاثیر بازدارندگی داشت که نشان دهنده ی خاصیت ضدمیکروبی این پسماند دورریختنی می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره های آلی موردبررسی، توانایی کنترل عوامل بیماری زای مذکور را داشته و تفاوت در نوع قطبیت حلال ها و روش استخراج عصاره ها، تاثیر معنی داری بر مواد استخراج شده و درنتیجه خاصیت ضدمیکروبی عصاره ها دارند.