مقایسه غلظت Zinc و کورتیزول سرم بین دو گروه بیماران با اختلال افسردگی عمده تحت درمان با فلوکستین و درمان شناختی رفتاری: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

اختلال افسردگی عمده (MDD) یک چالش بزرگ برای سلامت روان جامعه است. Zinc و کورتیزول سرم نشانگرهای زیستی مناسبی برای پاسخ به درمان می باشند. هدف مطالعه حاضر مقایسه نشانگرها در بین دو گروه بیماران MDD تحت درمان با فلوکستین تراپی و درمان شناختی رفتاری انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 40 بیمار زن MDD (معیارDSM-V) در دوگروه فلوکستین تراپی (روزانه 20 میلی گرم به مدت 3 ماه) (20N=) و CBT گروهی (جلسه 90 دقیقه ای، یکبار در هفته، به مدت 12 هفته) (20N=) جای گرفتند. شدت افسردگی، غلظت سرمی کورتیزول و Zinc در ابتدا و پایان درمان سنجش شدند. داده ها در سطح معنادار 0/05≥P با کمک نرم افزار Graphpad Prism9 آنالیز شدند.
یافته ها: نمره BDI-II در هر دوگروه فلوکستین (از1/5 ± 23/2 به 1/1 ± 11/1) و CBT (از 0/6 ± 26/8 به 0/8 ± 9/5) کاهش معناداری داشت. میزان کورتیزول سرم در گروه فلوکستین بدون تغییر و درگروه CBT (از0/09 ± 453 به 0/07± 386/4) کاهش داست. غلظت Zinc سرم در گروه فلوکستین (از 4/8 ±91/6 به 2/8 ± 72/8) کاهش و در گروه CBT (از 2/1 ± 78/9 به 2/6 ± 86/5) افزایش داشت. از نظر مقایسه بین گروهی مقادیر بعد از درمان، میزان کاهش نمره BDI-II و غلظت کورتیزول در گروه CBT نسبت به گروه فلوکستین تراپی بیش تر بود.
امتیاز BDI-II، کورتیزول سرم در گروه CBT کاهش بیش تر اما Zinc سرم افزایش بیش تر نسبت به گروه فلوکستین داشته است. بنابراین برای درمان MDD مناسب به نظر می رسد. مطالعه با حجم بیش تر و دوره طولانی تری توصیه می شود.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20190710044171IRCT