رویکردی انتقادی به کمال معنوی انسان از منظر دیپاک چوپرا بر اساس آرای ملاصدرا

معنویت های جدید (عصر نوین) نگاهی خاص و نو به انسان و جایگاه آن در هستی دارند که به مبانی انسان شناسی خاصی منجر می شود. از جمله این مبانی، کمال گرایی (روحانی و زیستی) است. در این میان، چوپرا و ملاصدرا هر دو موضوعات مختلفی را در مورد کمال گرایی معنوی مورد بحث قرار داده اند که با توجه به دیدگاه ملاصدرا، این تحقیق به دنبال پاسخ به این سوال بود که کمال گرایی معنوی دیپاک چوپرا چه ایرادی دارد؟

روش تحقیق این پژوهش، نظری و کتابخانه ای است. یافته های پژوهش با سرفصل های ماهیت کمال معنوی، غایت کمال معنوی، راه ها و موانع کمال معنوی ارایه شده است که همه این سرفصل ها با توجه به رویکرد چوپرا و ملاصدرا به طور جداگانه و در نهایت به صورت تطبیقی ​​بررسی و تحلیل شده است.

نتیجه بررسی و تحلیل آرای چوپرا و ملاصدرا بر اساس آثار ایشان، به این نتیجه رهنمون می شود که شباهت هایی میان دیدگاه آنان وجود دارد؛ اما کمال گرایی صدرا در جهت نیل به خداوند متعال است. بر این اساس، همه راه ها و موانع کمال که از جانب صدرا طرح می شود، سالک را در سیر و سلوک یاری می رساند. در نقطه مقابل، کمال معنوی چوپرا کاملا الهی نیست و بیشتر بیولوژیکی است و عمدتا به دنبال آرامش درونی و حل مشکلات دنیوی انسان است.