تاثیر دی‏ آلیل سولفید و دی ‏آلیل دی ‏سولفید بر سامانه آنتی ‏اکسیدانی و تخصیص انرژی لاروهای شب ‏پره مینوز گوجه فرنگی، Tuta absoluta Meyrick

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر دو ترکیب موثره موجود در اسانس سیر، دی ‏آلیل سولفید و دی ‏ آلیل دی ‏ سولفید، بر سامانه آنتی اکسیدانی و مصرف انرژی سلولی لاروهای شب ‏ پره مینوز گوجه‏ فرنگی انجام شد. پس از انجام زیست ‏سنجی اولیه به طریق غوطه ‏ وری برگ و محاسبه مقادیر LC30 و LC50، لاروها با این غلظت ‏ ها تغذیه شده و نمونه ‏ های آنزیمی از کل بدن آن ها تهیه شد. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم کاتالاز در لاروهای تیمار شده با دی ‏آلیل سولفید و دی ‏ آلیل دی ‏ سولفید نسبت به شاهد افزایش داشته و بیشترین مقدار در تیمار LC50 دی ‏آلیل دی ‏ سولفید مشاهده شد. تفاوت معنی‏‏ داری در فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز لاروهای شاهد و تیمار شده با غلظت LC30 دو ترکیب موثره وجود نداشت. فعالیت گلوکز 6- فسفات دهیدروژناز در همه تیمارها نسبت به شاهد افزایش یافت؛ اما تیمارهای LC50 هر دو ماده موثره بیشترین فعالیت این آنزیم را نشان دادند. لاروهای تیمار شده با غلظت های LC50 آلیل دی سولفید و دی آلیل دی سولفید بیشترین مقدار مالون دی آلدهید را نشان دادند درحالی که کمترین غلظت در لاروهای شاهد ثبت شد. میزان مصرف انرژی در لاروهای تیمار نسبت به شاهد کاهش معنی ‏داری را نشان داد به طوری که کمترین مقدار در لاروهای تیمار با غلظت LC50 دی آلیل دی ‏سولفید مشاهده شد. نتایج حاضر نشان می دهند که علاوه بر کشندگی، دی‏‏ آلیل سولفید و دی ‏ آلیل دی ‏سولفید سبب القای پاسخ های آنتی اکسیدانی و تحمیل انرژی مصرفی در لاروهای تیمار شده در مقایسه با شاهد می شوند. این تغییرات در نهایت کارایی تولیدمثلی و توانایی انتشار آفت را تحت تاثیر قرار داده و در دراز مدت می تواند از طغیان جمعتی آن بکاهد.