مدل دوهدفه تعیین مدت زمان بهینه ماشین کاری در سلول رباتیک یک ماشینه با در نظر گرفتن طول عمر غیرقطعی ابزار

در ماشین آلات CNC با تغییر در شرایط ماشین کاری مانند سرعت و نرخ تغذیه، مدت زمان عملیات نیز تغییر خواهد کرد. تغییر در این شرایط همچنین منجر به تغییر در زمان سیکل تولیدی و هزینه های تولید می شود. طول عمر ابزار نیز نسبت به این تغییرات حساس است. مدت زمان مناسب ماشین کاری عموما با فرض معین بودن طول عمر ابزار و با هدف حداقل نمودن هزینه های تولید تعیین می شود. حال آنکه حداقل نمودن هزینه ها معمولا منجر به افزایش زمان ماشین کاری و کاهش نرخ خروجی می شود.

 در این تحقیق، مدت زمان بهینه ماشین کاری با استفاده از یک مدل دوهدفه شامل حداقل نمودن هزینه و زمان سیکل تولیدی در یک سلول رباتیک یک ماشینه شامل یک ماشین CNC و یک ربات جابه جا کننده، برای تولید قطعات یکسان معرفی شده است. مدل پیشنهادی تحقیق با استفاده از روش محدودیت اپسیلون در نرم افزار گمز کدنویسی و نتایج آن گزارش شده است.

 مسئله این تحقیق در دو حالت طول عمر معین و احتمالی ابزار مدل سازی و حل شده است. نتایج نشان داد که کاهش مدت زمان عملیات در سرعت های متفاوت لزوما افزایش هزینه یکسانی را به سیستم تحمیل نمی کند؛ بنابراین باید در انتخاب مدت زمان مناسب ماشین کاری برای ابزارها و قطعه های متفاوت دقت بیشتری نمود. توجه به نرخ وقوع شکست های ناگهانی نیز در انتخاب زمان مناسب برای ماشین کاری اهمیت دارد.

 در این تحقیق، برای نخستین بار نرخ وقوع خرابی ابزار به عنوان یکی از عوامل ایجاد هزینه در سلول رباتیک به تابع هزینه یک سیکل تولیدی اضافه شده است و تاثیر آن بر تعیین مدت زمان مناسب ماشین کاری بررسی شده است.