«زیباشناسی موج نوی سینمای ایران» واکاوی دسته بندی های سبکی و زیباشناسانه موج نوی سینمای ایران و ارتباط با ادبیات و هنر نوگرای ایران.

طرح مفاهیم نو و نیز قالب های بیان تازه در سینمای ایران در دهه های 1330 تا 1350 در ارتباط با طرح نوگرایی در ادبیات و هنر نوگرای ایران در همین دهه ها بود. به عبارت دیگر جریان موج نوی سینمای ایران به عنوان بخشی از روند نوگرایی فرهنگی در جامعه ایران و ذیل هنر نوگرای ایران قابل مطالعه و تحلیل است. یکی از راه های بررسی این ارتباط مطالعه پیرامون مشابهت های زیباشناسانه و سبکی در موج نوی سینمای ایران و در گونه های ادبی و هنری نوگرای ایران معاصر است. گرچه در بسیاری موارد جریان موج نوی سینمای ایران به لحاظ زیباشناسانه مکتبی یکپارچه انگاشته شده است اما این جریان شیوه های سبکی و زیباشناسانه گوناگونی را پوشش می دهد. دسته بندی های گوناگون سبکی از فیلم سازان براساس بستر فرهنگی و اجتماعی رشد فیلم ساز، خواستگاه طبقاتی و میزان تحصیلات و تاثیر جریان های فرهنگی و ادبی دوران در این جریان قابل اعمال است. این نوشتار نخست به واکاوی گرایش های زیباشناسانه رایج در جریان اصلی و جریان پیشگامان موج نو در سال های 1357-1337 می پردازد. در ادامه ارتباط این گرایش ها را با دسته بندی های گوناگون زیباشناسانه در جریان نوگرایی در هنر و ادبیات و شعر معاصر ایران بررسی می کند. نوشتار با نگاهی تاریخی تحلیلی ارتباط میان تقسیم بندی زیباشناسانه و سبکی در جریان موج نوی سینمای ایران و تاثیر آن از دسته بندی های رایج زیباشناسانه در جریان های ادبی هنری نوگرای ایران در دهه های 1350- 1330 را بررسی می کند و به بحث و نتیجه گیری می پردازد. با توجه به تحلیل تاریخی و رویکرد توصیفی به کار رفته روش تحقیق این نوشتار را می توان توصیفی تحلیلی با رویکرد تاریخی و جامعه شناسانه دانست.