پاستیش، پست مدرنیسم، و سینمای تجاری نمونه مطالعاتی: سری سینمایی فیلم کینگ کونگ (King Kong) تهیه شده در سال های 1933، 1976، 2005 و2017

یکی از پدیده های پست مدرنیسم در حوزه فرهنگ، ظهور و گسترش پاستیش است. پاستیش که مشتق از نوعی پارودی است، خصوصیاتی متفاوتی را تبیین می کند. هر دو از دکنستراکشن متنی بهره می جویند و از فرهنگ به جای طبیعت تقلید می کنند. تحولات منطق فرهنگی حاکم، شرایطی را فراهم می کند که شاهد به کارگیری گسترده و مسلم پاستیش در بسیاری از آثار به ویژه سینمای تجاری می شویم. پرسش اصلی این است که پاستیش پست مدرن چه ویژگی هایی دارد و تا چه میزان با ریشه های مدرنیستی خود - پارودی- متفاوت گشته است؟ هم چنین، چگونه پاستیش از منطق فرهنگی پست مدرنیسم سود می جوید؟ برای پاسخ به این پرسش ها به تبیین دیدگاه های مختلف، تعریف ویژگی های پاستیش و نتایج آن در سینما پرداخته شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای بوده و نوع تحقیق، قیاسی است. با مطالعه موردی سری فیلم سینمایی « کینگ کونگ» متعلق به دوره های مختلف تاریخ سینما، می توان به وضوح به کارگیری مقوله پاستیش که نشان گر بازتولید فرهنگ و تاریخ گرایی است و گسترش آن در تحولات بیانی سینمای پست مدرن را، مشاهده کرد. تحول منطق فرهنگی، عدم ارجاع به طبیعت، و خودارجاعی متنی، همان گونه که فردریک جیمسن می گوید؛ به هرچه تهی شدن متن از معنا دامن می زند. درواقع، پاستیش، نظام ایدیولوژیکی ویژه خود را برپا می سازد تا آن چه را تولید کرده؛ مصرف و دوباره بازتولید کند.