مقایسه جاذب های معدنی و آلی بر پایه پلیمر زیست سازگار درحذف کدورت آب

کاهش غلظت ذرات معلق کلوییدی به عنوان عامل کدورت آب همواره یکی از اهداف اصلی در طراحی تصفیه خانه های آب می باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه منعقد کننده های آلی پلیمری زیست سازگار و معدنی در حذف کدورت موجود در آب است.

  در دامنه زمانی دی تا اسفند سال 1399 نمونه های مورد آزمایش از رودخانه کرج پس از مرحله آشغالگیری در تماس با مقادیر متفاوت  از جاذب ها در موقعیت و شرایط یکسان قرار گرفت، تا علاوه بر پیدا کردن غلظت بهینه مقایسه درستی  بین عملکرد جاذب در جذب کدورت انجام گیرد. همچنین برای طراحی آزمایش، تحلیل و بررسی داده ها،آنالیز واریانس از نرم افزار Minitab استفاده گردید.

آب  رودخانه کرج با کدورتNTU 86/85  در تماس با غلظت های مختلفی از آلومینیوم سولفات و کلرورفریک  به عنوان منعقد کننده معدنی، نشاسته و کیتوسان مدیوم به  عنوان منعقد کننده های آلی پلیمری زیست سازگار قرار گرفت0 غلظت های5/6 و10 میلی گرم در لیتر به ترتیب بهترین غلظت های کلرورفریک و آلومینیوم سولفات  و غلظت هایmg/lit 2/5  ازکیتوسان و نسبت  6 به 4 میلی گرم بر لیتر از مخلوط کیتوسان - نشاسته بهترین غلظت ها در جذب کدورت می باشد.

نتایج حاصل از داده های آزمایش نشان می دهد ترکیب درصدهای مختلفی از کیتوسان-نشاسته بهترین عملکرد را در حذف کدورت ناشی از ذرات کلوییدی از آب دارا می باشند. به گونه ای که ترکیب 60% کیتوسان مدیوم و 40% نشاسته دارای بهترین درصد حذف ذرات کلوییدی و کدورت (90%) می باشد و در مقایسه با جاذب هاب معدنی عملکرد بهتری دارد.