تحلیل بلاغی سوره مزمل

قرآن کتاب مقدس دین اسلام است که به صورت وحی از جانب خداوند توسط جبرییل بر پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله، نازل شده است. و به اتفاق نظر سخن شناسان، از جنبه فصاحت و بلاغت و زیبایی سخن، بی نظیر است .یکی از مهم ترین جنبه های اعجاز قرآن کریم ، اعجاز ادبی آن می باشد که این امر باعث شده از دیر باز مورد توجه ادیبان و زبانشناسان قرار گیرد. با رشد و گسترش مباحث زبان شناسی در حوزه های تیوری و کاربردی، دانشمندان اسلامی به ارزش های این دانش پی برده، قوانین و شیوه های آن را با دقت بررسی کرده اند.و در پی اجرای آن قرآن کریم به عنوان بلیغ ترین کلام دانسته اند.علم معانی همراه با دو علم دیگر، بیان و بدیع که دانش های زیبا شناختی ادب اسلام نام گرفته اند، علوم بلاغی هسنتد که شیوه ها ، شگردهای هنری موجود در اثر ادبی را مورد بررسی قرار می دهند و با بهره گیری از این سه دانش می توان تفاوت میان زبان عادی و زبان ادبی را آشکار کرد. لذا مقاله حاضر در صدد بیان تحلیل بلاغی سوره مبارکه مزمل است. هدف تحقیق پیش رو آشنایی با قواعد و تحلیل بلاغی در سه حوزه علم معانی، بیان و بدیع سوره مزمل است. این مقاله بر اساس روش گرد آوری اطلاعات بصورت اسنادی و شیوه ی پردازش توصیفی_ تحلیلی است. یافته های این پژوهش، موارد بلاغی از مباحث معانی انواع کلام، التفات، تقییید بالعطف و از از باب بیان تشبیه، مجاز، کنایه و استعاره و از باب بدیع نیز طباق، مراعات نظیر، جناس است.