جاودانگی انسان از منظر امام خمینی (ره)
مسئله جاودانگی انسان از دغدغه های بنیادینی است که از دیرباز تاکنون ذهن بشر را به خود مشغول ساخته و اندیشمندان به شکل های گوناگون، سعی در شناخت و برهانی کردن این مسئله داشته اند. نفس شناسی و مباحث آن، مدخل فرجام شناسی و رکن جاودانگی در حکمت اسلامی به شمار می رود. امام خمینی (ره) با استفاده از دلایل عقلی و نقلی و استناد به مبانی فلسفی، کلامی و عرفانی، جاودانگی را ذیل استکمال نفس در سه مرحله عمومی، خاص و خاص الخاص، تبیین می کند. عوامل متعددی در تکامل نفس و جاودانگی آن نقش دارند که علم و عمل، برجسته ترین آنهاست. تاکید مضاعف بر نقش عمل، از اختصاصات نفس شناسی امام خمینی (ره) است که با مکانیسم فقر وجودی، حرکت جوهری و اتصال به عقل فعال، تحلیل منطقی و عقلانی می شود. وی با الهام از حکمت متعالیه، نفس را امری مادی دانسته که در دامن طبیعت، تحت حرکت اشتدادی، قهرا و ذاتا به سمت تجرد و جاودانگی، حرکت می کند. ایشان فقدان ماده و فسادناپذیری مجردات را دلیل سلبی و حرکت جوهری اشتدادی، حرکت حبی، حکمت و عدالت را دلایل ثبوتی بر فسادناپذیری نفس می داند.
جاودانگی ، تجرد نفس ، بقای نفس ، استکمال ، امام خمینی (ره)
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.