رابطه مهارت خودتنظیمی و فراگیری زبان جدید بین دانش آموزان یک زبانه و دوزبانه ایرانی

نتایج و یافته‏های تحقیقاتی که تاکنون درمورد یادگیری زبان سوم صورت گرفته حاکی از آن است که درمورد فواید و مضرات دوزبانگی هنگام یادگیری زبان سوم در بین محققان اتفاق نظر وجود ندارد. لذا مهم‏ترین هدف تحقیق حاضر، جست وجوی تفاوت‏های احتمالی بین دانش‏آموزان یک‏زبانه و دو‏زبانه در یادگیری علم نحو زبان انگلیسی به‏عنوان زبان جدید با درنظر گرفتن راهبرد یادگیری خودتنظیمی آن ها بوده ‏است. برای انجام این تحقیق، 411 شرکت کننده دختر و پسر در هشت دبیرستان دوره دوم در شهر اراک به روش نمونه‏‏گیری خوشه‏ای از میان دو گروه یک زبانه فارس زبان و دوزبانه فارس و ترک انتخاب شدند. از طریق آزمون دانش عمومی زبان، پرسش نامه خود‏تنظیمی و آزمون ساختار‏های نحوی و با کمک تحلیل‏های آماری ازجمله تحلیل واریانس یک‏طرفه، آزمون t مستقل و آمار توصیفی، مشخص شد که تفاوت معنی‏داری بین دانش‏آموزان یک‏زبانه و دو‏زبانه در فراگیری ساختار‏های نحوی زبان جدید وجود ندارد. هچنین یافته‏های این پژوهش نشان داد که بین راهبرد یادگیری خود‏تنظیمی و توانش زبانی دانش‏آموزان رابطه معنا‏داری وجود دارد. به این معنا که با بالارفتن استفاده فراگیران از راهبرد یادگیری خود‏تنظیمی، توانش زبانی آن ها نیز افزایش می‏یابد. مطابق با این یافته‏ها پیشنهاد شد که دبیران زبان انگلیسی مقطع متوسطه هرچه بیشتر با مهارت یادگیری خود‏تنظیمی و نحوه انتقال و آموزش آن آشنا شوند و بیشتر به مقوله یادگیری خود‏تنظیمی دانش‏آموزان در کلاس توجه کنند. علاوه بر آن لازم است که دوره‏های آموزشی ضمن‏خدمت برای دبیران زبان انگلیسی مناطق دو‏زبانه یا مناطقی که کلاس‏های آن تلفیقی از شاگردان یک‏زبانه و دوزبانه است برگزار شود تا درمورد چگونگی تدریس در این کلاس‏ها و نیز چگونگی تدریس راهبرد خودتنظیمی بحث و بازآموزی صورت پذیرد.