تحلیل ابعاد پایداری گردشگری در شهرستان پاوه

یکی از راهبردهایی که به ‏تازگی در اغلب کشورهای جهان به آن توجه شده توسعه و گسترش گردشگری در نواحی محرومی است که قابلیت‏ های لازم برای گسترش گردشگری را دارند. بخش بسیار مهمی از فعالیت ‏های گردشگری در دنیا برپایه بهره ‏مندشدن از طبیعت است که امروزه بوم‏ گردی نام ‏گرفته است. شهرستان پاوه، به‏ دلیل داشتن جاذبه‏ های فراوان طبیعی و تاریخی، قابلیت جذب گردشگران بسیاری را دارد. هدف ‏این مقاله بررسی و تحلیل وضعیت گردشگری در شهرستان پاوه با تاکید بر ابعاد پایداری است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و روش جمع ‏آوری اطلاعات کتابخانه ‏ای (اسنادی) و‏ میدانی (پرسش‏ نامه و مصاحبه) است. برای تجزیه‏ وتحلیل داده ‏ها، از روش ‏های آماری (توصیفی و استنباطی) ازجمله آزمون t تک‏ نمونه‏ای و آزمون کولموگروف استفاده ‏شده است. نتایج حاصل از بررسی وضعیت گردشگری و بوم‏ گردی منطقه نشان ‏می ‏دهد که بوم ‏گردی در هیچ‏‏ کدام از شاخص ‏های مربوط به ابعاد اقتصادی و زیست‏ محیطی و همچنین شاخص ‏های مربوط به ابعاد اجتماعی فرهنگی پایدار نیست. درکل، نتایج حاصل نشان داد که گردشگری و بوم ‏گردی در منطقه پاوه پایدار نیست و همین امر آسیب‏ پذیری آن را افزایش ‏می ‏دهد. بنابراین، برنامه ‏ریزی جامع، مناسب و قابل‏ اجرا از الزامات گردشگری‏ این منطقه است و توجه شایانی را ‏می‏ طلبد