واکاوی و ارزیابی تجارب مداخله در بافت مرکزی شهر اسفراین

در دو دهه ی اخیر رویکردهایی در سظح جهانی مطرح شدند که به دنبال احیاء و ترویج محلاتی شهری می باشند که ما در گذشته آن ها را تجربه کرده، اما امروزه به دلایلی نظیر بی توجهی به برنامه ریزی در این مقیاس از شهر متزلزل شده اند. لذا این پژوهش با انتخاب یک نمونه موردی (بافت مرکزی شهر اسفراین) و بکارگیری تجربیات موفق در سطح جهانی، به دنبال احیای مفهوم مرکز محله و بازگشت به ویژگی های محلات قدیمی در قسمت های مرکزی شهر که دارای موقعیت منحصر به فردی هستند، می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ روش ترکیبی (توصیفی-تحلیلی) محسوب می گردد. در این روش در کنار برداشت میدانی از روش های دیگری نظیر مشاهده، مصاحبه و... در گردآوری اطلاعات استفاده شده است. جامعه آماری بافت مرکزی شهر اسفراین می باشند که بعد از تعیین مرز دقیق بافت، نمونه گیری در هر یک از قسمت های بافت به صورت احتمالی و با روش نمونه گیری غیرهدفمند انجام گردید. در تعیین مرز بافت موجود در بافت مرکزی شهر، سه عامل ساختار حرکتی شهروندان در نشانه های مرکزی بافت، رویکرد تصویر ذهنی و سابقه کالبدی محلات مورد توجه قرار گرفته و در ادامه به منظور انجام برنامه ریزی در بافت مرکزی با استفاده از تجارب جهانی و پیشینه پژوهش به ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی رسیده و با استفاده از روش های آمار توصیفی، سیستم اطلاعات جغرافیایی و تحلیل فازی (FUZZY ANP) مورد تجریه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند.