بررسی دیوارنگاره های دوره زندیه در شیراز

دیوارنگاری یکی از شیوه های متداول تزیینات معماری در بناهای دوره زندیه است که موید مفاهیم روایتگری این دوره می باشد . نقاشی های دیواری از جمله آثار مهمی هستند که در هنر دوره اسلامی میتوان مورد مطالعه و بررسی قرار داد. مقاله حاضر میکوشد تا با شیوه توصیفی-تحلیلی و برمبنای مشاهدات و مستندنگاریهای میدانی و مطالعات کتابخانه ای به بررسی دیوارنگاره های دوره زندیه در شیراز و مطابقت آنها با کاربردشان در بنا و مضمون روایی نقوش بپردازد. در پژوهش حاضر آثار اصیل دیوارنگاری در بناهای ارگ کریمخان، عمارت کلاه فرنگی، عمارت باغ جهان نما، هفت تنان و عمارت دیوانخانه مستندنگاری گردیده سپس به طبقهبندی و تحلیل و بررسی آنها پرداخته میشود. نتایج تحقیقات انجام شده نشان میدهد نقوش به کار رفته در نقاشی بنا کاربرد اختصاصی ندارد، تنها در بنای هفت تنان چند نمونه نقاشی با مضامین مذهبی و عرفانی همراه با نقش گل و مرغ به تصویر کشیده شده است. این نقوش بیانگر باورها و اعتقادات عارفانه به صورت نماد و رمز است که از ذوق هنری آفرینندگان خود نشات گرفته است.