بازشناسی هویت ایرانی در قرن یکم تا چهارم هجری

تمدن یا همان مدن به معنای شهرنشینی یا زندگی در شرایط مدنی مناسب با معیارهای معینی تعریف می گردد. زندگی اجتماعی در یک ساختار منظم می تواند عامل توسعه، رفاه و آرامش برای شهروندان آن جامعه باشد. این نمونه تمدنی در ایران دوره باستان وجود داشته است که در دوره هخامنشیان قابل رصد است. در دوره های بعدی به دلیل ورود و نفوذ فرهنگ بیگانگان و تفکرات هلنیستی و سایر اندیشه ها، نوعی اختلال در هویت ایرانی بوجود آمد. این نارسایی به دلیل ترکیب دیگر نمونه های تمدنی با مدل مدنیت ایرانی منجر به فرهنگی آمیخته در ایران شد. پژوهش حاضر با روش تحلیل مفهوم هویت در دوره های تاریخی معین، سعی در نشان دادن تصویری از چگونگی هویت ایرانی در قرن یکم تا چهارم هجری دارد.