بررسی فراوانی خارش و شدت آن و فاکتورهای مرتبط با آن در بیماران همودیالیزی بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان

نارسایی کلیه‌ی شدید، به دلیل عدم توانایی کلیه در دفع سموم با عوارض فروان جسمی، اختلالات پوستی از جمله خارش همراه می‌باشد. شدت خارش، متغیر بوده و در جوامع مختلف شیوع متفاوتی داشته است. با توجه به آمارهای ارایه شده در مطالعات مختلف مبنی بر شیوع بالای خارش در بیماران همودیالیزی و اثرات نامطلوب آن بر سلامت آنان، در این مطالعه به بررسی شیوع خارش اورمیک و عوامل مرتبط با آن در بیماران تحت همودیالیز بیمارستان علی‌ابن ابیطالب (ع) زاهدان در سال 1398 پرداختیم.

این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی، بر روی 100 بیمار که در بیمارستان علی‌ابن‌ابیطالب(ع) زاهدان در سال 1398 تحت دیالیز قرار گرفتند، صورت پذیرفت. ابزار گردآری اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌ی اطلاعات دموگرافیک و پرسش‌نامه‌ی یوسیپوویچ بود. اطلاعات آزمایشگاهی مندرج در پرونده‌ی بیماران در فرم اطلاعاتی وارد شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین سنی بیماران برابر با 46/17 سال بود. 46 درصد بیماران خارش داشتند که از این تعداد، 50 درصد (23 مورد) با خارش فرم خفیف، 28/26 درصد (13 مورد) متوسط و 721 درصد (10 مورد) خارش شدید داشتند. متوسط سن بیماران با خارش خفیف، 45 سال (با محدوده‌ی سنی 31-67 سال)، در بیماران با خارش متوسط، 51 سال (محدوده‌ی 26 تا 66 سال) و بیماران با خارش شدید، 549 (محدوده‌ی 27 تا 67 سال) بود.‌

در مطالعه‌ی حاضر هیچ یک از عواملی چون کفایت دیالیز، جنسیت، سطح سرمی فسفر، کلسیم، تعداد دفعات دیالیز، سن، پاراتیرویید هورمون با شدت خارش در بیماران همودیالیزی ارتباط معنی‌داری نداشت.