بررسی رمان گتسبی بزرگ و ترجمه ی فارسی آن از دیدگاه زبانشناسی اجتماعی بر اساسچارچوب نظری حاتم و میسن

مطالعات  ترجمه اساسا با فعالیت هایی سر وکار دارد که نیروی پیش برنده ی آن ها متاثر از ماهیت اجتماعی-ارتباطی و بافت مند این فعالیت ها می باشد. از این رو˓ به نظر می رسد هیچ  رشته ای  همچون  زبانشناسی  اجتماعی˓ امکان بررسی دقیق و جامع  روابط  بین  متکلمین و مخاطبانشان  در  فرایند  ایجاد معنا را  در  بافتاری  اجتماعی و متعاملی  فراهم نمی آورد (فدریسی˓ 2018).  اتخاذ  رویکرد  زبانشناسی  اجتماعی  نسبت  به  ترجمه˓ امروزه  در  راس تلاقی  مطالعات  ترجمه (مکتوب و شفاهی)  و جامعه شناسی˓ از اهمیتی  روزافزون  برخوردار است (وولف˓ 2010).  بنابراین˓ مقاله ی حاضر با پذیرش رویکرد زبانشناسی اجتماعی˓  به بررسی  رمان  گتسبی  بزرگ (1925)  و ترجمه ی فارسی آن˓ اثر امامی (2000)  پرداخته  است. در این  راستا˓ این  پژوهش  نسخه ی  ارتقا یافته ی  مدل  زبانشناسی  اجتماعی حاتم  و میسن (1997)  را  جهت ارزیابی متون  اصلی و مقصد به کار برده است.  طی  این  فرایند˓ متون  مورد نظر در دو سطح  متنی  و  فرامتنی˓  با توجه  به  اجزای تشکیل دهنده ی مدل  مورد  بررسی  قرار گرفتند.  نتایج  این تحقیق  تطبیقی که  به طور مجزا  در خصوص  هر یک  از  متغیرهای سیاق  مورد  تجزیه  و تحلیل  قرار گرفت˓ بر  درک  و ارزیابی سطحی مترجم  از جنبه های کاربرد-محور سیاق همچون  عاملان گفتار و جنبه های کاربر-محور آن همچون  طرز بیان  صحه گذاردند. در مقابل˓ یافته های تحقیق  حاکی  از حفظ مولفه های  برجسته ی بیان ادبی در ترجمه بود.