رابطه عقل و وحی در دیدگاه آیت الله جوادی آملی و نصر حامد ابوزید
رابطه وحی، نقل و عقل، موضوع مهم و بحثبرانگیز در اندیشه اسلامی و غیر اسلامی بوده و هست. در جهان اسلام تعیین موضع نسبت به چگونگی رابطه فوق، جایگاه معرفتی هریک، ملاک مهم در دستهبندی فرقهها و جریانهای اسلامی بوده و هست و پیامدهای مهم در حیات فکری و اجتماعی مسلمانان دارد. این نوشته با روش توصیفی تحلیلی دیدگاه آیت الله جوادی و نصر حامد ابوزید را در موضوع رابطه وحی، نقل و عقل ، گزارش و تحلیل می کند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که آیت الله جوادی، وحی را که در دسترس پیامبر(ص) و معصومان میداند، مشرف برحقایق و واقعیات هستی میبیند و با مهم دیدن نقش معرفتی عقل ناب، آن را کاشف از پارهای واقعیات و حقایق میداند و از این رهگذر به محدودیت عقل حکم کرده و بحث تعارض عقل و وحی را غیر قابل طرح می داند و در عوض به تعارض عقل و نقل میپردازد؛ لیکن ابوزید با غیر قابل دسترسی دیدن وحی، نص را متن زبانی میداند که از قواعدزبان و فرهنگ زمانه، تبعیت میکند. بدینگونه نقش خواننده و عقل زمانمند و مکانمند او را، در فهم و تاویل متن، پر رنگ مییابد و ناسازگاری یا تعارض احیانی را به سود عقل پایان میبرد.
عقل ، وحی ، نقل ، آیت الله جوادی آملی ، نصر حامد ابوزید ، تعارض
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.