الگوی ناحیه نوآوری دانشگاه تهران به منظور تحقق سیاست های دانشگاه کارآفرین

اقتصاد مبتنی بر نوآوری تغییرات اساسی و فرصت های متنوعی را برای شهرها، کسب و کارها به همراه داشته است به گونه ای که امروزه شهرها برای جذب نسل جدید فناوری مورد نیاز شرکت ها و صنایع شان به مدل نوآوری مبتنی بر "نزدیکی و مجاورت" روی آورده اند ، جایی که استعدادهای مورد نیاز آن نیز سبک زندگی و فعالیت در محیط های شهری را ترجیح می دهند و دانشگاه های کارآفرین ، نوآور و دارای مسیولیت اجتماعی یکی از ابزارهای کلیدی برای تحقق اهداف اقتصاد مبتنی بر نوآوری و دانش است . هدف پژوهش حاضر ارایه الگوی ناحیه نوآوری دانشگاه تهران به منظور تحقق سیاست های دانشگاه کارآفرین است. این پژوهش با رویکرد کیفی و با روش تحلیل محتوا انجام شده و ابزار گردآوری داده ها بررسی متون و مصاحبه با خبرگان بوده است. به همین منظور پس از بررسی مطالعات پیشین ، 10 نمونه مطرح جهانی در زمینه ایجاد ناحیه نوآوری بررسی شد، سپس مصاحبه هایی با خبرگان حوزه نوآوری کشور صورت گرفت. با کدگذاری داده های حاصل از بررسی متون و مصاحبه ها، الگوی ناحیه نوآوری برای دانشگاه تهران شامل 10 عنصر حاکمیتی، سیاستگذاری، مدیریتی و نظارتی ناحیه نوآوری، کارکردهای ناحیه نوآوری، ویژگی های ناحیه نوآوری ، موانع راه اندازی و توسعه ناحیه نوآوری، خوشه های ناحیه نوآوری، بازیگران ناحیه نوآوری، ارتباطات ناحیه نوآوری، تامین مالی ناحیه نوآوری تجاری سازی ایده ها و تمایزهای ناحیه نواوری دانشگاه تهران ارایه و در نهایت برمبنای یافته ها، پیشنهادهایی به منظور ایجاد و توسعه ناحیه نوآوری دانشگاه تهران بیان شد.