یورش باصری ها به منطقه خور و بیابانک در دوره قاجار (با تکیه بر نسخه خطی قصیده جندقیه)

باصری ها یکی از ایلات فارس زبان ساکن استان فارس هستند که در رخدادهای سیاسی اواخر عصر قاجار تاثیرگذار بوده اند. از جمله این نقش آفرینی ها حمله تعدادی از تیره های این ایل به منطقه خور و بیابانک در سال 1336 ق بوده است. پژوهش پیش رو درصدد است تا زمینه های یورش باصری ها به منطقه خور و بیابانک و سرانجام آن را  به شیوه توصیفی - تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای مورد بررسی قرار دهد. مهم ترین منبع درباره این رویداد نسخه خطی قصیده جندقیه سروده میرزا محمدعلی منشی باشی است. حضور سراینده در متن حادثه، اهمیت این اثر و لزوم بهره گیری از آن در پژوهش حاضر را دوچندان کرده است. یافته ها بیانگر این واقعیت است که سه عامل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در یورش باصری ها به منطقه خور و بیابانک موثر بوده است. بدین ترتیب که رمضان خان باصری پس از ناکامی در تحقق اهداف سیاسی و اقتصادی خود در فارس و بدنبال وضعیت اجتماعی بحرانی آن ایالت تلاش کرد تا در منطقه دیگری به اهداف خویش دست یابد. بنابراین با در نظر داشتن وضعیت آشفته خور و بیابانک که معلول ضعف حاکمیت مرکزی و عملکرد نامناسب حاکمان آنجا بود، این منطقه را برای تحقق بلندپروازی های خود مناسب یافت.