ارتباط بین واریانت های ژنتیکی باسیل های گرم منفی تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف و بتالاکتاماز AmpC و مقاومت آنتی بیوتیکی

  گروه بزرگی از ژن های بیان شده مرتبط با بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBL) و AmpC در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های مختلف نقش دارند. شناسایی این ژن ها و ارزیابی جایگاه آنها در تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بسیار مهم است. این مطالعه با هدف تعیین انواع ژنتیکی در باسیل های گرم منفی تولید کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف، بتالاکتاماز AmpC و مقاومت آنتی بیوتیکی مرتبط انجام شد.

  این پژوهش مقطعی بر روی نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران در سال های 1398 و 1399 انجام شد. واریانت های ژنتیکی با روش واکنش زنجیره ی پلیمر از (PCR) ارزیابی شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیک ها توسط روش دیسک دیفیوژن تعیین شد.

  از 80 ایزوله ای که  بتالاکتاماز وسیع الطیف (ESBL) وبتالاکتاماز AmpC تولید کردند، 75 مورد تولید کننده ESBL و 5 مورد هم تولید کننده مشترک ESBL و AmpC بودند. شایعترین سویه های کشت شده شامل اشریشیا کلی (61/2 درصد) و کلبسیلا پنومونیه (31/3 درصد) بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در تولیدکنندگان ESBL مربوط به سفوتاکسیم، تری متوپریم-سولفامتوکسازول و سفازولین و کمترین میزان مقاومت مربوط به کولیستین، سفوکسیتین و سفتریاکسون بود. فراوانی کلی ژن های شایع باسیل های گرم منفی مولد بتالاکتاماز وسیع الطیف (ESBL)، ((%76/0 blaCTX-M، (46/7%)TEMbla و (26/7%)HVSbla بود، در حالی که موارد  چند ژنی نیز در 49/3% مشاهده شد. سطح مقاومت دارویی به ایمی پنم، آمیکاسین وسفتازیدیم در افرادی که دارای ژن HVSbla بودند به طور قابل توجهی بالاتر از سایر موارد بود.

  شایع ترین سویه های کشت شده شامل اشریشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه بود و بیان چند ژنی مشاهده شد. تشخیص ژن HVSbla با افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی به ایمی پنم، آمیکاسین و سفتازیدیم مرتبط است.